تشخيص آلودگي ديروفيلاريا ايميتيس در سگ‌هاي شهري و روستايي اهواز با روش كانترايمونوالكتروفورز

Diagnosis of Dirofilaria immitis infection in urban and rural dogs in Ahvaz city by counterimmunoelectrophoresis

زمينه مطالعه: ديروفيلاريا ايميتيس‌ ‌نماتودي شايع در سگ‌ها مي‌باشد و مي‌تواند آلودگي انگلي، تحت عنوان ديروفيلاريوز را بوجود آورد. بيماري قابل انتقال به انسان بوده و از نظر بهداشت عمومي حايز اهميت است. هدف:‌ ‌هدف از انجام تحقيق حاضر، تشخيص آلودگي به ديروفيلاريا ايميتيس در جمعيت سگ‌هاي شهري و روستايي اهواز، به روش كانترايمونوالكتروفورز ومقايسه آن با روش نات بود. روش كار:‌ ‌در مطالعه حاضر، سرم 200 قلاده سگ (80 قلاده سگ شهري و 120 قلاده روستايي) جهت تشخيص ديروفيلاريوز به روش نات اصلاح شده و كانترايمونوالكتروفورز، در جنوب غرب ايران، اهواز، مورد ارزيابي قرار گرفتند. نتايج:‌ ‌با روش كانترايمونوالكتروفورز ميزان آلودگي 5/9( %19 مورد) و در روش نات اصلاح شده موارد مثبت 8( %16 مورد) تعيين گرديد. كه احتمالاً مربوط به آلودگي مخفي بوده‌اند، البته تفاوت بين 2 روش آزمايشات مزبور معني‌دار نبود (05/0 > ‌p.) بر اساس نتايج آزمايش كانترايمونوالكتروفورز، در جمعيت سگ‌هاي شهري، 25/6% از سگ‌هاي نر و صفر درصد از ماده‌ها و در سگ‌هاي روستايي، 13% از سگ‌هاي نر و 6/7% از ماده‌ها به ترتيب آلوده بودند. همچنين در در گروه سني بالاي 6 سال، جمعيت سگ‌هاي شهري و روستايي، بيشترين ميزان آلودگي به ترتيب 3/23% و 29/14% تعيين گرديد. بررسي آماري، ارتباط معني‌داري را بين ميزان آلودگي و فاكتورهايي نظير سن و جنس سگ‌هاي مورد مطالعه نشان نداد (05/0 > ‌p.) نتيجه‌گيري نهايي: ‌پيشنهاد مي‌گردد جهت تاييد تشخيص ديروفيلاريوز در كنار روش نات اصلاح شده، از روش كانترايمونوالكتروفورز به شكل همزمان استفاده شود.

BACKGROUND: Dirofilaria immitis is a nematode that is highly prevalent in dogs and it can cause dirofilariosis. The disease is transmissible to human, so it is important in terms of public health. OBJECTIVES: The aim of the present study was to diagnose Dirofilaria immitis infection in the dog population of urban and rural areas of Ahvaz by counterim-munoelectrophoresis and compared with knott test. METHODS: In the present study, serum of 200 dogs (80 urban and 120 rural), were evaluated for detection of Dirofilaria immitis infection, in Ahvaz area, Southwestern Iran. Counterimmunoelectrophoresis and modified knottʹs test were conducted on all blood samples to trace the antibody and microfilariae. Results: Using counterimmunoelectrophoresis test, 9.5 percent of dogs (19 cases) were infected, but in modified Knott test, positive cases were detected 8 percent (16 cases). Counterimmunoelectrophoresis test showed three more positive cases (one urban and two rural dogs) compared with the modified Knott test, which probably was due to occult infection. However, the difference was not significant (p > 0.05). Based on the results of counterimmunoelectrophoresis test, 6.25 percent of male and zero percent of female dogs in urban areas and 13 percent of male and 7.6 percent of female dogs in rural areas were infected respectively. The highest prevalence of infection in 6 year-or-more age groups was 23.3 and 14.29 percent in urban and rural dogs respectively. Statistical analysis did not show any significant relationship between infection and factors such as age and sex of the studied dogs (p > 0.05). CONCLUSIONS: It is proposed that for more accurate diagnosis of dirofilariosis, counterimmunoelectrophoresis test and the modified knottʹs test be used simultaneously.