القاي ديابت نوع 2 تجربي با استفاده از روغن هاي زيتون و دنبه در موش صحرايي

Induction of Experimental Type 2 Diabetes Using Olive and Rump Oils in Rat

مقدمه: استفاده‌ي زياد از چربي در جيره‌ي غذايي سبب بروز مقاومت انسوليني مي گردد. بنابراين، پژوهش حاضر به منظور ارايه‌ي مدل تجربي مناسبي از ديابت نوع دو و مقايسه‌ي توانايي روغن هاي زيتون و دنبه در القاي مقاومت انسوليني انجام شد. مواد و روش‌ها: پژوهش در سه مرحله، هر بار با 15 سر موش صحرايي نژاد اسپراگ دالي انجام گرديد. گروه هاي كنترل، روغن زيتون و روغن دنبه، به مدت سه هفته به ترتيب توسط جيره‌ي معمول موش صحرايي، جيره‌ي غني شده با 31% روغن زيتون يا روغن دنبه، تغذيه (مرحله اول)، و سپس با تجويز داخل صفاقي 35 ميلي‌گرم بر كيلوگرم استرپتوزوتوسين (مراحل 2 و 3) ديابتي شدند. يافته‌ها: آزمون تحمل گلوكز خوراكي(OGTT) در مرحله‌ي اول بيانگر عدم تحمل گلوكز در هر دو گروه در مقايسه با گروه كنترل بود (05/0P < )، و در مرحله‌ي دوم مقدار افزايش سطح گلوكز خون در گروه روغن زيتون بيشتر بود. هر دو روغن به ويژه روغن زيتون مقادير كلسترول تام و كلسترول ـ LDL را افزايش دادند. سطح انسولين در گروه روغن دنبه، به ويژه پس از ديابتي شدن بيشتر از ساير گروه ها بود. بر اساس يافته‌هاي آزمون تحمل انسولين و يافته‌هاي HOMA-IR حساسيت به انسولين در هر دو گروه، به ويژه در گروه روغن دنبه كاهش يافت. نتيجه گيري: هر دو روغن داراي اثرات قابل توجهي بر سوخت و ساز بودند، ولي روغن زيتون بيشتر سبب اختلالات ليپيد خون و روغن دنبه بيشتر سبب مقاومت نسبت به انسولين گرديد. به نظر مي رسد روغن دنبه مدل مناسب تري براي مطالعه‌ي اختلالات كربوهيدراتي ديابت نوع 2 و روغن زيتون مدل مناسب تري در ايجاد اختلالات ليپيدي و به احتمال زياد سندرم متابوليك باشد. واژگان كليدي:

Introduction: Too much fat in the diet can cause insulin resistance. This study was conducted to provide a suitable experimental model of type 2 diabetes and to compare the potency of olive and rump oils in the induction of insulin resistance. Materials and Methods: The study was done in three phases, each with 15 male Sprague dawley rats. The control, olive oil, and rump oil, groups were fed the commercial diet, and diets supplemented by 31% olive or rump oils for three weeks, respectively (first stage), and then diabetes was induced by IP injection of 35 mg/kg STZ (stages 2 and 3). Results: The oral glucose tolerance test (OGTT) showed glucose intolerance in both oil groups, compared to the control group (p < 0.05), in stage 1, but increases in blood glucose levels were higher in the olive oil group in the second stage. TC and LDL-C levels increased by both the oils, especially olive oil. Insulin level was higher in the rump oil groups, especially after diabetes induction. Insulin sensitivity, as shown by the insulin tolerance test (ITT) and HOMA-IR, were decreased by both oils, especially rump oil. Conclusion: Although both oils had significant effects on metabolism, olive oil use was accompanied by more dyslipidemia, whereas rump oil increased insulin resistance more effectively. It seems that rump oil may be a more appropriate model for studies investigating disorders of carbohydrate metabolism of type 2 diabetes and olive oil, for induction of dyslipidemia and probably the metabolic syndrome.