شمارش، شناخت، تمايز اسامي شمار و ناشمار:معناشناسي عدد

Counting,Cognition and the Mass-Count Distinction; Semantics of Numbers

هدف:اين مقاله شرحي است بر تمايز اسامي شمار و ناشمار در زبان فارسي كه در آن شمارش پديدهاي زايا و عام است، كه نه فقط بر اسامي شمار بلكه بر اسامي ناشمار نيز به آساني عمل ميكند. اين پژوهش بر آن است تا اين تناقض را برطرف كند. دراين راستا راهبردهاي پيشين آزموده و نقص هر يك نشان داده ميشود. روش: دراين پژوهش از منطق محمولها، نظريه مجموعه ها، توابع گسسته، نظريه پيشنمونه، استدلال نحوي و نظريه مدلهاي شناختي آرماني شده به عنوان ابزار ترسيم مدل شناختي شمارش استفاده شده است. اين مقاله با استناد به كاربرد روزمره زبان شرحي مبسوط بر تمايز شمار-ناشمار مي دهد، به كاربردهاي استثنايي مميزها و حروف تعريف عددي در زبان فارسي مي پردازد و از پيشنمونههاي اسامي ناشمار در زبان انگليسي ،كه به طور متناقضً شمارش ميشوند، مشاهداتي ارايه ميدهد. سپس براي تمايز شمار-ناشمار، ناتواني معيار صوري سنتي نشان داده ميشود. يافتهها: پيشينه زبان شناسي مسيول فرايند عام شمارش را پديدهاي به نام مجاز ميداند؛ در حالي كه پژوهش حاضر اين راه حل را مردود مي داند و از محل زبانشناسي شناختي استعاره را به عنوان راه حلي كارآمد پيشنهاد ميدهد.اما راه حل نهايي كه در بر گيرنده چگونگي فراگير بودن رويداد شمارش است و هسته مركزي مدل شناختي شمارش را تشكيل ميدهد، يك فرآيند عام شناختي به نام «تابع تحديد» است. نتيجهگيري: تمايز شمار-ناشمار در اصل نتيجه يك پديده شناختي (و نه صرفاً دستوري) است و گويشور زبان با استفاده بجا از دستور نتايج اين پديده را بيان كرده و در راستاي رفع نياز خود، با به كار گيري تابع تحديد، به تعريف و بازتعريف اشياي پيرامون ميپردازد.

Introduction: This article discusses the mass-count distinction inPersian language in whichcounting is a truly a productive and general phenomenoninterchangeablyapplied to both mass and count nouns. This contradiction is what the present article aims to resolve. Previous efforts to resolve the above contradiction are subjected to some shortcomings.. The current analytical review tried to offer a cognitive model of counting at the end. Method: to sketch its cognitive model of counting, the present study derived its methodology from predicate logic, set theory, discrete functions, prototype theory, syntactic argumentation, and Idealized Cognitive Models (ICMs). We draw on exceptional use ofclassifiers and numeral determiners primarily in Persian. These were put together with the observed prototypes of mass nounsbeing controversiallycounted in English. The traditional formal criteria for mass-countdistinction turned out to beunable to explain the phenomena.Results: The above-mentioned generality is claimedto be governed by metonymy in the literature, against which the authors arguedand proposed the metaphor temporarily as a more efficient substitute.The permanent solution responsiblefor such a generality is introduced as “the delimitation function” which constructs the core of ourpresent counting model.Conclusion:The mass-countdistinction is determined to be primarily the result of a cognitive rather than a grammatical process.Having aproper use of grammar(which manifests the result of theprocess) one might feel freeto introduce objects parallel tohis own situational recognition about them.