تاثير اعتبارات بانكي بر رشد اقتصادي در ايران

The Effect of Credit Bank on Economic Growth in Iran

در بسياري از كشورهاي جهان سوم به دليل حضور بي‌بديل دولت در عرصه اقتصاد از ابزار سياست پولي براي دستيابي به رشد اقتصادي بالا و با ثبات بهره مي‌گيرند. بر اين اساس هدف از تحقيق حاضر بررسي ميزان تاثير اعتبارات اعطايي بانكي بر رشد اقتصادي در ايران طي سال‌هاي 87-1358 است. در مدل مورد بررسي به منظور تكميل مطالعات پيشين و با الهام از مدل‌هاي رشد درونزا، اعتبارات اعطايي سيستم بانكي به بخش‌هاي دولتي و غير دولتي به عنوان شاخص توسعه مالي در نظر گرفته شده است. همچنين هزينه‌هايي كه از طرف دولت صرف آموزش نيروي انساني شده به عنوان مشخصه دانش و عاملي از رشد درونزا وارد مدل شده است. به منظور برآورد تجربي از مدل VAR استفاده شده و اين نتيجه بدست آمده كه اعتبارات اعطايي بانكي به بخش غير دولتي و هزينه‌هاي فصل آموزش اثر مثبت بر رشد اقتصادي به جاي گذاشته است. حال آن كه اعتبارات بانكي تخصيص يافته به بخش دولتي منجر به كاهش رشد اقتصادي در بلندمدت شده است.

In many developing countries the government is dominated on economic and thus they implement monetary policy to follow high and sustainable economic growth. The object of this survey is to investigating the effect of domestic banking credit on economic growth during 1979-2008 In our model in order to continue review literature, based on endogenous growth models, credit allocated to private and public sector defined as index of financial development. In addition government expenditure on human resources inter in model as index of endogenous variable. In order to estimate model we use vector auto regressive models(VAR( and our result indicated that banking credit allocated to non-governmental section and expenditure on human resources had the positive effect on economic growth, but banking credit allocated to governmental sector had reduced long-run economic growth.