تاًثير آموزش شيوه هاي مقابله با استرس بر ميزان استرس،اضطراب و افسردگي در بيماران خاص

The Effect of Training on Coping with Stress, Anxiety and Depression among Patients with Special Diseases

چكيده زمينه و هدف: عدم آگاهي و ترس از درمان، زمينه مناسبي را جهت بروز و تشديد واكنش هاي رواني به وجود مي‌آورد، كه لازم است افراد شيوه هاي مقابله اي مناسب را ياد بگيرند. هدف اين مطالعه تعيين تاثير آموزش شيوه‌هاي مقابله با استرس بر ميزان افسردگي، اضطراب و استرس در بيماران خاص بود. روش بررسي: اين پژوهش كارآزمايي باليني بر روي 30 نفر از بيماران خاص مراجعه كننده به بيمارستان شهيد بهشتي ياسوج به صورت پيش آزمون و پس آزمون انجام شد. بيماران به طور تصادفي به دو گروه آزمون و شاهد تقسيم شدند. ابزار مورد استفاده پرسش نامه اختصاصي افسردگي، اضطراب و استرس داس 42 لاويبوند و پرسش نامه دموگرافيك بود. براي گروه آزمون 7 جلسه 5/1 ساعته كلاس آموزش شيوه‌هاي مقابله با استرس برگزار شد. داده‌ها با آزمون‌هاي آماري مجذور كاي، تي وابسته و مستقل تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: قبل از مداخله بين دو گروه آزمون و شاهد تفاوت معني‌داري در ميزان افسردگي، اضطراب و استرس وجود نداشت، اما بعد از مداخله بين دو گروه تفاوت معني‌داري در ميزان استرس(1/23قبل از مداخله به 5/17بعداز مداخله) و اضطراب (15 قبل از مداخله به 9/10بعداز مداخله) مشاهده شد(05/0p < ). نتيجه‌گيري: آموزش شيوهاي مقابله در كاهش استرس و اضطراب بيماران خاص موثر بوده و مي‌تواند سبب كاهش نسبي افسردگي اين بيماران شود.

Background & aim: Lack of knowledge and fear of treatment, predisposes individuals to the occurrence and intensity of psychological reactions; therefore it is necessary for people to learn appropriate coping strategies.The aim of this study was to determine the effect of education on coping with stress, depression, anxiety and stress among patients with special diseases. Methods: This clinical trial study was performed on 30 patients referred to Shahid Beheshti Hospital of Yasuj, Iran, as specific pre-test and post-test. The patients were divided into two groups randomly. Instruments used included specific questionnaires for depression, anxiety and stress Das 42 Lavybound, and a demographic questionnaire. A seven session period of instruction, each session an hour and a half, was held in coping with stress. The collected data was analyzed by Chi-square tests, t-dependent and-independent tests. Results: Before the intervention of two groups, no significant differences were seen in the levels of depression, anxiety and stress. But after intervention, significant differences were observed in the levels of stress (23.1 before the intervention to 17.5 post-intervention) and anxiety (15 pre-intervention to the 10.9 post-intervention) (P < 0/05). Conclusion: The training procedure was effective in decreasing the stress and anxiety in particular diseases and could lead to a relative relief in depression patients. Key words: Special Patients Coping, Depression, Anxiety, Stress