بررسي انتقادي نظريه اين‏هماني ذهن و بدن در فلسفه ذهن

A Critical Study of the Theory of Mind-Body Identity in the Philosophy of Mind

در اين مقاله نخست مراد از نظريه اين‏هماني ميان ذهن و بدن را تبيين، و سپس به برخي از ادله اين نظريه اشاره مي‏كنيم. در دليل اول به نظريه اسمارت اشاره كرده‏ايم. وي بر اساس ديدگاه ويليام اكامي مبني بر اينكه اگر پديده‏اي به‏صورت مادي قابل تبيين باشد نبايد آن را با مفاهيم متافيزيكي تفسير كرد، مدعي مي شود ازآنجاكه امروزه تمامي حالات ذهني از قبيل عشق و نفرت و علم قابل تبيين فيزيكي است، نبايد از روح مجرد در توجيه اين حالات بهره گرفت. در نقد اين نظريه نشان داده‏ايم علاوه بر اينكه مبناي اكامي از نظر عقلي ناصحيح است به‏رغم پيشرفت‏هاي علمي، هنوز دانش تجربي بشر نمي‏تواند تفسيري پذيرفتني براي حالات ذهني ارايه دهد. در ادامه به دليل ديويدسن بر نظريه اين‏هماني اشاره و انتقادات وارد بر آن را بيان كرده‏ايم و در پايان چنين نتيجه گرفته‏ايم كه قايلان به اين‏هماني ميان نفس و بدن ادله متقن و صحيحي براي اين نظريه ندارند.

Explaining what is meant by the theory of mind-body identity, the present article studies certain arguments behind it. The first argument refers to Smart’s theory. Relying on William of Ockham’s view that if it is possible for a phenomenon to be explained physically, it should not be interpreted through metaphysical concepts, Smart claims that nowadays all mental states such as love, hate, and knowledge are physically explicable; therefore, we should not resort to the immaterial soul to justify them. Criticizing this theory, the authors indicate that in addition to rational invalidity of William of Ockham’s principle, human experimental knowledge has not been capable of presenting a convincing interpretation of mental states in spite of all scientific progress. The article further refers to Davidson’s argument for identity theory, mentioning its weak points. The article concludes that proponents of the theory of soul-body identity do not have authentic and valid arguments for it.