نقش ساختارهاي فيزيكي ترافيكي شهر در آموزش غيرمستقيم شهروندان تهراني

The Role of Transportation Infrastructure on the indirect training of citizens and the urban management system in Tehran

امروزه آموزش شهروندان براي سازمان‌هاي مرتبط ازجمله شهرداري‌ها يك اهتمام بلندمدت محسوب مي‎شود. در جوامع امروز، آموزش در زمينههاي حمل و نقل و ترافيك با توجه به وسعت يافتن شهرها و ارتباطات شهروندان از اهميت ويژه‌اي برخوردار است. نكته مهم در اين بين تاثير ساختارهاي فيزيكي خود شهرهاست كه در آموزش نكات مثبت و منفي ترافيكي به شهروندان نقش موثري ايفا ميكند. از اين‌رو بررسي چگونگي انتقال آموزش در سطح شهر به مردم در يافتن راه‌كارهاي موثر براي كنترل شهر و ايجاد نظم در آن از اهميت ويژهاي برخوردار است كه اين مسيله در اين نوشتار مورد بررسي قرار ميگيرد. پرسش‌هاي اصلي اين پژوهش آن است كه شهر در انتقال آموزش به شهروندان چگونه عمل كرده؟ و آيا اين آموزش‌ها در جهت حفظ نظم ترافيكي شهر موثر است يا سبب برهم زدن نظم ميشود؟ تحقيق حاضر از نوع تحقيقات كيفي است و روش آن توصيفي ـ تحليلي است و براي گردآوري اطلاعات نيز از روش كتابخانه‎اي استفاده شده است. براي انجام مراحل استدلال آموزش‌هاي مثبت و منفي به تفكيك در ‌صد نمونه از فضاهاي عمومي شهر بررسي شده است. آموزش شهروندان در اين نمونه‎ها، آموزش غير‎مستقيم است. نتايج اين مطالعه نشان داد كه شهر اعم از ساختارهاي فيزيكي و نهادهاي معنوي آن، بزرگ‌ترين و موثرترين عامل در آموزش شهروندي محسوب مي‎شود به‌گونه‎اي كه به‌صورت غيرمستقيم علاوه بر آموزش مفاهيم، آنها را در زندگي شهروندان نهادينه مي‎سازد كه اين امر از مسوليت‌هاي بسيار مهم شهرداري‌ها و راهنمايي و رانندگي است.

The training of citizens is currently one of the most important responsibilities for public-related organizations such as the municipality. In modern society, the expanding nature of the cities and the need for inner-city commuting has resulted in training with regards to transportation issues becoming of paramount importance. Therefore, the main aims of this research are to determine whether the city is effective in providing training to citizens, how effective that training actual is, and whether urban spaces provide the citizens directly or indirectly with urbanization training. This research uses a qualitative technique that is carried out using a descriptive – analytic research method. For the evaluation of data collected during the library study, a comparative-contrastive method is applied. For the purpose of this research, a sample of 100 members chosen from urban public spaces is taken. The training methodologies in question are of the indirect type and are in accordance with members’ sociopolitical life aspects. The results of this study show that in addition to its physical structure and intellectual institutions, the city is an effective entity in the training of its citizens in such a way that it indirectly institutionalizes the training concepts in citizens’ lives. The provision of this training is determined to be one the most important responsibilities of municipalities, which should be delegated to the different departments or directorates of the municipalities of each district.