قانون انتخابات مجلس شوراي اسلامي در بوته نقد

CRITICALLY EXAMINE THE LAW ON ELECTION OF MEMBERS OF IRANIAN PARLIAMENT

انتخابات، بنيان واقعي اقتدار حكومتي است. با اين رويكرد، انتخابات را مي توان از يكسو، منشا صدور اوامر و نواهي حكومتي دانست، و از ديگر سوي، آن را چونان ابزاري براي توجيه فرمانبرداري قلمداد كرد. حقوق و نظام انتخاباتي شايسته بايد بتواند ميان شخصيت حقوقي فرد و حق راي بهترين رابطه را برقرار كند. براي نيل به اين مقصود، بايد تا حد امكان قلمرو حق ها و آزادي هاي شهروندان را افزايش داد تا شرايط لازم براي گزينشگري آنان فراهم شود. در نظام حقوقي ايران، به رغم تجارب صد ساله در برگزاري انتخابات گوناگون، هنوز هم مشكلات عديده قابل رديابي است. بي ترديد، پايداري اين مشكلات، اعمال حق راي شهروندان ايراني را با دشواري هايي روبرو مي كند. نگارنده در مقاله پيشِ رو كوشيده است با تمركز بر قانون كنوني انتخابات مجلس شوراي اسلامي، پاره اي از اين مشكلات را در معرض نقد و ارزيابي قرار دهد.

The election is the best way to give legitimacy to political power. In a democratic political system any authority must not remain outside the electoral ring. The law and the electoral system must establish a good relationship between the legal personality of the individual and their right to vote. To achieve this end, it would expand the rights and freedoms of citizens to better prepare the conditions of their choice. Despite his experiences of several decades, the Iranian legal system still suffers from inefficiency in the electoral political system. Without doubt, this inefficiency produces obstacles to citizens to exercise their right to vote. By focusing on the “law for the election of members of the Iranian parliament”, the author has tried to highlight the most serious shortcomings of the Iranian electoral system.