پديد آورندگان :
هاشمي، ندا نويسنده 1) نويسنده مسيول، كارشناسي ارشد مديريت و خدمات بهداشتي درماني، مركز تحقيقات طب سنتي و تاريخ طب دانشگاه علوم پزشكي شيراز،شيراز، ايران , , مرزبان، مريم نويسنده كارشناس ارشد اپيدميولوژي، مركز تحقيقات طب سنتي و تاريخ طب دانشگاه علوم پزشكي شيراز، ، شيراز، ايران ,
كليدواژه :
بازار بيمه , بيمه خصوصي سلامت , نظام تامين مالي سلامت , كشورهاي OECD
چكيده فارسي :
مقدمه: در سال هاي اخير بازار بيمه خصوصي سلامت در كشورهاي پيشرفته به طور چشمگيري توسعه يافته است. در مطالعه حاضر با بررسي جايگاه بيمه خصوصي سلامت در كشورهاي منتخب، پيشنهاداتي جهت توسعه اين بيمه در ايران ارايه شده است.
مواد و روش ها: مطالعه ي حاضر، مطالعه اي توصيفي-تحليلي است. در اين پژوهش ابتدا به تعيين سهم بيمه خصوصي سلامت از توليد ناخالص داخلي (GDP) و سرانه سلامت و همچنين سهم آن در تدارك خدمات بستري، خدمات سرپايي، مخارج دارويي و بهداشت عمومي و پيشگيري پرداخته شد و سپس رابطه ميان سهم اين بيمه با برخي فاكتورها بررسي گرديد. به منظور تحليل روابط از تست آماري اسپيرمن استفاده شد. كشورهاي منتخب شامل 13 كشور OECD بودند.
يافته ها: بر مبناي يافته هاي پژوهش، در ميان كشورهاي منتخب كشور هلند بالاترين سهم از GDP و سرانه سلامت را به بيمه خصوصي سلامت اختصاص مي دهد و كشورهاي كانادا، سوييس و مجارستان به ترتيب از بالاترين سهم بيمه خصوصي در تامين مالي خدمات سرپايي و مخارج دارويي، خدمات بستري و بهداشت عمومي و پيشگيري برخوردارند. رابطه ميان سهم سرانه سلامت و توليد ناخالص داخلي اختصاص يافته به بخش سلامت و سهم بيمه خصوصي سلامت و همچنين رابطه ميان سهم بيمه خصوصي سلامت در تدارك خدمات سرپايي و مخارج دارويي معنادار است.
نتيجه گيري: بر اساس يافته هاي پژوهش افزايش كل مخارج بخش سلامت، افزايش حمايت دولت از بيمه گران خصوصي و تدوين سياست هايي به منظور تقويت رقابت ميان شركت هاي بيمه از جمله راهكارهاي توسعه بيمه خصوصي سلامت در ايران مي-باشند.
چكيده لاتين :
Introduction: In response to the significant increase in health care expenditure and the raising need for universal health coverage, private health insurance (PHI) market has expanded in recent years.
Methodology: This research is a descriptive-analytical study based on a cross-sectional design. It presents the share of GDP and per capita expenditure spent on PHI and the role of PHI in financing inpatient care, outpatient care, pharmaceutical expenditure, and public health and prevention against other health financing methods in selected countries. It also examines the relationships between PHI and other factors. The selected countries are 13 OECD members, including Australia, Canada, Denmark, Germany, Hungary, Japan, Korea, Mexico, Netherlands, Poland, Spain, Switzerland, and Turkey.
Results: The findings indicate that in contrast to other selected countries, Netherlands spends more GDP and per capita expenditure on PHI, and Canada, Switzerland, and Hungary, respectively, have higher PHI share in financing outpatient care and pharmaceutical expenditure, inpatient care, and public health and prevention. Regarding analyzed relationships, there is a significant correlation between the share of PHI and GDP devoted to health sector and/or per capita expenditure. A significant relationship was also seen between the share of PHI funding outpatient care and pharmaceutical expenditure.
Conclusion: The results show that private health insurance, which can be expanded by increasing total health expenditure, is the most important financing mechanism for completing public financing systems.
