بررسي ضرورت موضوعات آموزشي كارآموزي و كارورزي پزشكي اجتماعي از ديد دانش‌آموختگان پزشكي

The Evaluation of Social Medicine Training Programs from Point of View of General Practitioners

زمينه و هدف : از چندين سال قبل، رويكرد آموزش مبتني بر جامعه به صورت پراكنده و با جديتي متفاوت در دانشگاه‌ها اجرا گرديده و حضور كارآموزان و كارورزان در مراكز بهداشتي- درماني، عرصه جديدي را در آموزش پزشكي باز نموده است. اين پژوهش به منظور بررسي ضرورت موضوعات آموزشي كارآموزي و كارورزي پزشكي اجتماعي از ديد دانش‌آموختگان رشته پزشكي انجام شده است. روش كار: اين مطالعه مقطعي در سال 1389 بر روي دانش‌آموختگان پزشكي شاغل در شهرستان بابل كه به روش نمونه‌گيري تصادفي انتخاب شده بودند، انجام شد. سپس اطلاعات مورد نياز توسط پرسش‌نامه كه در سه قسمت طراحي شده بود، جمع‌آوري گرديد و داده‌ها با كمك نرم‌افزار SPSS و با استفاده از آزمون‌هاي Chi-square و Fisher مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: در اين مطالعه، 130 نفر از پزشكان كه به طور متوسط در 7/5 ± 4/10 سال گذشته دانش‌آموخته شده بودند، مورد بررسي قرار گرفتند. بر اساس يافته‌هاي اين پژوهش، ارايه مباحث بهداشت حرفه‌اي، مديريت بيماري و حل مشكل بهداشتي- درماني و حضور در مركز بهداشتي- درماني شهري و اجراي پروژه تحقيقاتي در دوره‌هاي كارآموزي و كارورزي دانش‌آموختگان پس از سال 1380 به طور معني‌داري بيشتر از ادوار گذشته بود. ضمن اين كه پزشكان شاغل در مراكز روستايي در مقايسه با ساير دانش‌آموختگان بر ضرورت و اهميت مباحث مربوط به بهداشت روان، بهداشت سالمندان، بهداشت دهان و دندان، بهداشت مدارس، مديريت بيماري و آشنايي با شيوه‌هاي ارزيابي جامعه و به كارگيري آن‌ها تاكيد داشتند. نتيجه‌گيري: با توجه به نظرات پزشكان، ارايه مطالب آموزشي از جمله بهداشت حرفه‌اي، روان و سالمندان -كه مورد توجه كمتر هستند و كاربرد زيادي در آينده شغلي پزشكان دارند-، در دوره‌هاي كارآموزي و كارورزي پزشكي اجتماعي، در كنار كم رنگ شدن مباحث تكراري و كم كاربرد همراه با برگزاري برنامه‌هاي آموزش مداوم، مي‌تواند گامي موثر در نزديك شدن به هدف جامعه‌نگر بودن آموزش پزشكي باشد.

Background & Objective: Community oriented medical education has been considered by many universities. The aim of this study was to determine the general practitioners (GPs) point of view regarding social medicine training programs (SMTP). Methods: This cross-sectional study was conducted on GPs, graduated from different Iranian medical Universities after 1985, in Babol, Iran, in 2010. Subjects were selected by simple randomized sampling method. Data were gathered using a questionnaire consisting of three parts and analyzed using chi-square and Fisher’s exact tests by SPSS. Results: In this study 130 GPs, who had graduated 10.4 ± 5.7 years ago, were evaluated. Data showed some topics of SMTP, like occupational health, disease management, executing a research project, and presence in rural/urban health centers, were more common in GPs graduated after 2001 in comparisons with counterpart group. Moreover, GPs who worked in rural health centers indicated to have more attention on mental health, dental health, elderly care, disease management, and social health assessment methods in curriculum of SMTP. Conclusion: According to our findings, mental and occupational health along with elderly care should be considered in social medicine curriculum of medical students. Moreover, appropriate revisions on SMTP and continuous education programs on these topics for GPs are recommended.