تاثير درمان مبتني بر رويكرد دلبستگي كودك‌محور بر علايم افسردگي و كيفيت دلبستگي پسران مقطع ابتدايي

The Effect of Child-based Attachment Therapy Approach on Depressive Symptoms and Quality of Attachment of Primary School Boys

اين پژوهش با هدف اثربخشي درمان مبتني بر رويكرد دلبستگي كودك‌محور بر ميزان علايم افسردگي و كيفيت دلبستگي دانش‌آموزان پسر مقطع ابتدايي انجام شد. پژوهش از نوع شبه‌آزمايشي و با گروه آزمايش وگواه بود. جامعه آماري همه پسران پايه چهارم و پنجم شهر اصفهان در سال 1390 بودند. نمونه مورد بررسي در اين پژوهش 30 دانش‌آموز پسر افسردهكلاس چهارم و پنجم دبستان بود كه براساس نمونه‌گيري تصادفي چند مرحله‌اي انتخاب و به‌صورت تصادفي در گروههاي آزمايش و گواه قرار گرفتند. به‌منظور سنجش ميزان افسردگي كودكان از پرسشنامه افسردگي كودكان (CDI) (كواكس، 1981) و به‌منظور سنجش ميزان دلبستگي كودكان، از پرسشنامه كيفيت دلبستگي به والدين و همسالان فرم تجديدنظر شده براي كودكان (IPPA-R) (گالون و رابينسون، 2005) استفاده شد. مداخله ها شامل 6 جلسه بود كه براساس درمان مبتني بر دلبستگي كودك‌محور تدوين شده بود و بر روي گروه آزمايش اجرا شد در حالي كه گروه گواه هيچ مداخله‌اي را دريافت نكردند. نتايج آمار توصيفي و تحليل كوواريانس نشان داد كه درمان دلبستگي كودك‌محور به‌طور معناداري موجب كاهش افسردگي و ابعاد آن (مشكلات بين‌فردي، ناكارآمدي، فقدان لذت، خلق منفي، عزت‌نفس منفي) (05/0P < ) و همچنين افزايش كيفيت دلبستگي و ابعاد آن (اعتماد، ارتباط، از خودبيگانگي) (05/0P < ) در گروه آزمايش گرديد.

The purpose of this aim was to determine the effectiveness of child- based attachment therapy approach on the amount of depression symptoms and quality of attachment of primary school boys. The research type is quasi -experimental with control and experimental groups. Population included all fourth and fifth grade primary school boys in the city of Isfahan in 2011 (1390s.c.). The sample under study here were 30 depressed students of fourth and fifth grades chosen by random multi - stage sampling who were assigned randomly to control and experimental groups. To measure children depression rate, the tool used in this study was Child Depression Inventory (CDI ((Kovacs, 1981). Also, children attachment rate was measured through Inventory of Parent and Peer Attachment Revised for children (IPPA-R) (Gullon & Robinson, 2005(. The interventions included 6 sessions which were based on child–oriented attachment therapy for the experimental group, while the control group did not receive any treatment. The results of descriptive statistics and analysis of covariance showed, that child based attachment therapy significantly reduces depression and its dimensions (interpersonal problems, ineffectiveness, anhedonia, negative mood, negative self-esteem) (P < 0.05( and also increases quality of attachment and its dimensions (trust, relationship, self-alienation) (P < 0.05( in the experimental group.