نمود فرهنگ و محيط هند در ساختار صور خيال ديوان صايب

Indian’s of sa’eb- tabrizi poem

موضوع محوري در اين نوشتار، بررسي تاثير و تظاهرات محيط و فرهنگ هندي در ساختار صور خيال ديوان صايب است. صايب با دستمايه قرار دادن پديده هاي فرهنگي رايج در هند، همچون: رسم مرده سوزي، رسم ساتي، شيوه هاي رياضت و تعاليم مذاهب هندي، همچنين الهام گرفتن از عناصر موجود درمحيط طبيعي هند چون: طاووس، مار و فيل، علاوه بر خلق تصاوير ابداعي، مضامين كهن شعر فارسي، مانند توصيف عشق و حالات عاشق و معشوق را با شيوه اي رها از كليشه پردازي مصوّر كرده است. وي متعمدانه عناصر مزبور را بعنوان مصالحي جهت آفرينش صور خيال، از جمله تشبيه، استعاره و كنايه استعمال كرده، به هيچ روي در صدد انعكاس روايي و خام آنها برنيامده است. از شگردهاي عمده صايب در اين خصوص، بهره گيري از تشبيه در قالب اسلوب معادله، براي توصيف معقولات بوسيله محسوسات است. حضور پرداخته و متمايز اين پديده ها بعنوان يكي از مواد ساختار عناصر خيال ميتواند جز برجستگيها و مختصات سبكي شعر صايب قلمداد شود.

The main subject of this article is to review the impacts and demonstration of indian culture and environment in Saebʹs poetries. Saeb has created picturesque images using the common cultural phenomenon in India such as: cremation, Sati, penance, the catechesis of the Indian religions. In addition of this he has recreated the old purports of Persian poetry by applying of some ingredients of Indian nature such as: Peacock, snake, elephant etc. He deliberately has used from the above elements as materials to create poetic images. One of Saebʹs prominent techniques is to describe abstracts using concrete concepts.