مقايسه تاثير فوري ارتوز AFO مرسوم و ارتوز لگني- مچ پايي بر پارامترهاي راه رفتن در افراد مبتلا به بيماري ام اس

A Comparison between the Immediate Effect of Common Hip Flexion Assist Orthosis and Conventional AFO on Gait Parameters in Subjects with Multiple Sclerosis

چكيده مقدمه: بيماري ام اس، بيماري خودايمني سيستم اعصاب مركزي است. در اثر اين بيماري، گاهي عصب‌هاي نخاعي و عصب‌هاي بينايي آسيب مي‌بينند. درمان ارتوزي، با توجه به ضعف عضلات مچ و هيپ و به دنبال افتادگي مچ پا، به صورت متداول در ايران استفاده ازAFO مي‌باشد. بنابر مطالعات، بسياري از بيماران از ارتوز AFO استفاده نمي‌نمايند. از طرف ديگر ارتوزي به نام لگني- مچ پايي در تحقيقات با ادعاي كاهش مشكلات اين گروه از بيماران مطرح شده است. هدف از مطالعه حاضر مقايسه تاثير فوري ارتوز AFO مرسوم و ارتوز لگني- مچ پايي بر پارامترهاي راه رفتن در افراد مبتلا به بيماري ام اس مي‌باشد. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه 17 فرد مبتلا به بيماري ام اس با درگيري يك‌طرفه در اندام تحتاني شركت كردند. پارامتر هاي راه رفتن شامل سرعت و تقارن گام پس از آزمون 2 دقيقه‌اي راه رفتن در حالت بدون ارتوز و با ارتوز AFOمرسوم و ارتوز لگني- مچ پايي محاسبه گرديد. تاثير شاخص جثه، ميزان اثربخشي ارتوز و رضايت از طريق پرسش‌نامه نيز در اين افراد مورد بررسي قرار گرفت. يافته‌ها: نتايج آزمونt زوج نشان داد، سرعت راه رفتن و تقارن گام با ارتوز AFOمرسوم و حالت بدون ارتوز داراي اختلاف معني‌دارمعني‌دار نمي‌باشد، در حالي‌كه هنگام استفاده از ارتوز لگني- مچ پايي بطور معني‌دار بهبود مي‌يابد. همچنين ميزان رضايت از ارتوز لگني- مچ پايي بيشتر از ارتوز AFO مرسوم بود. در ارتباط با تاثير شاخص جثه با اثربخشي مداخلات انجام شده بر روي سرعت و تقارن گام، اختلاف آماري معني‌داري مشاهده نگرديد. نتيجه‌گيري: نتايج مطالعه حاضر نشان مي‌دهد كه ارتوز لگني– مچ پايي به صورت آني، در بيماران ام اس با ضعف عضلات مچ پا و هيپ سبب بهبود در تقارن گام و افزايش سرعت راه رفتن مي‌گردد. همين‌طور به نظر مي‌رسد شاخص جثه عامل اثرگذاري در تجويز اين ارتوز نمي‌باشد. كليد واژه‌ها: مولتيپل اسكلروزيس، ام اس، ارتوز، ارتوز لگني- مچ پايي، AFO

Abstract Introduction: Multiple Sclerosis (MS) is an autoimmune disease which affects the skeletal muscles and optical neural networks. Weakness of ankle dorsi flexion and hip flexion muscles is commonly seen in consequence MS. The Ankle Foot Orthosis (AFO) is the most frequently prescribed orthoses to compensate for these weaknesses. It is generally believed that patients are commonly dissatisfied with AFOs. Hip Flexion Assist Orthosis (HFAO) is an orthosis which has been developed to address the shortcomings of the conventional AFO while it is neither manufactured nor prescribed in Iran earlier than the current study. Materials and Methods: Seventeen ambulatory MS subjects with unilateral lower extremity flexor weakness were participated in this study. All participants read and signed the consent form. Gait parameters including speed and step symmetry were evaluated after Two Minute Walk (2MW) test with and without AFO and HFAO interventions. The relation between BMI and the orthoses effectiveness was evaluated while and the participants` satisfaction was assessed by means of a valid questionnaire. Results: The average speed of walking and step symmetry was improved while using HFAO (P < 0.001). The level of satisfaction was also significantly higher with HFAO. No significant relationship was found between the effect of body mass index (BMI) and effectiveness of the interventions. Conclusion: The results of the evaluations of this study indicate that the HFAO can immediately improve step symmetry and increase the speed of walking in MS subjects with hip flexors and ankle dorsiflexors weakness. It seems the BMI is not a determining factor in prescription of this orthosis. Keywords: Multiple Sclerosis, MS, Orthosis, HFAO, AFO