نقد ديويس‌ها بر تيوديسه پرورش روح جان هيك

Hick’s Theodicy and Criticism of Davis and Davies

تيوديسه جان هيك با عنوان پرورش روح يكي از راه‌حل‌هاي مطرح در پاسخ به مساله‌ي شر است كه برگرفته از نظريه ايرنايوس است. ادعاي هيك در تيوديسه پرورش روح اين است كه خداوند در جهان كنوني مشكلات و شرور زيادي را پديد آورده تا انسان در رويارويي با آن‌ها و مبارزه و تلاش براي برطرف كردن آن‌ها فضايل والاي انساني و اخلاقي را كسب كند و همانند مسيح شبيه خدا شود. اين ادعا از سوي دو تن از فيلسوفان معاصر يعني استفان تي. ديويس و برايان ديويس بررسي و نقادي شده است. به نظر آن‌ها ادعاي هيك صحيح نيست و موارد نقض متعددي براي آن ارايه مي دهند. از جمله اين موارد اين است كه اگر شرور به تدريج انسان‌ها را به تكامل نزديك مي‌كند پس بايد انسان‌هاي هر عصري نسبت به اعصار پيش از خود روحاني‌تر باشند؛ در حالي‌كه چنين نيست. هم چنين برخي شرور از جمله شرور بي وجه و گزاف نه تنها انسان را متكامل نمي كند بلكه گاهي نتيجه برعكس مي دهد.

The theodicy of John Hick under the name of “Soul-Making” is one of the famous solutions to the problem of evil. It has been borrowed from Irenaeus. Hick believes that God has created a lot of evils in this world and Man in dealing with life and world’s evils, has attained goodness by confronting with them and becomes like Jesus. Hick’s opinion has been criticized by two contemporary philosophers; Stephen T. Davis and Brian Davis. They say that Hick is not right. In fact, they say that if man becomes more spiritual and moral entity during the process of life, consequently, modern people must be more spiritual and moral than their ancestors, but this has never been true. And again some sufferings, in other words disteleological sufferings, not only do they have any useful effect, but, on the contrary they have opposite result.