اندازه‎گيري و تجزيه رشد بهره‎وري كل عوامل توليد چغندرقند در ايران

Measuring and decomposing total productivity growth of sugar beet production factors in Iran

هدف از اين مطالعه محاسبه نرخ رشد بهره‎وري كل عوامل توليد چغندرقند براي استان‎هاي مختلف و سپس تجزيه نرخ رشد بهره‎وري به منابع آن يعني تغييرات تكنولوژي، تغييرات كارايي مديريت و تغييرات كارايي مقياس مي‎باشد. روش مورد استفاده براي اندازه‎گيري نرخ رشد بهره‎وري كل عوامل و تجزيه آن، شاخص بهره‎وري مالم كوييست مي‎باشد، كه براي اندازه‎گيري توابع مسافت در آن از روش تحليل فراگير داده‎ها استفاده مي‎شود. نتايج نشان داد كه به‎طور متوسط در سطح كل كشور، بهره‎وري كل عوامل توليد چغندرقند در فاصله سال‎هاي 1379 تا 1386 حدود 47 درصد رشد داشته است. هم‎چنين مقايسه كل عوامل توليد چغندرقند در استان‎ها نشان داد كه در سه استان قزوين،‌ مركزي و همدان در طول دوره مورد بررسي وضعيت بهره‎وري بدتر شده است و دليل آن عمدتاً به عدم كارايي فني مديريت در اين استان‎ها بر مي‎گردد. بنابراين پيشنهاد مي‎شود اين استان‎ها با الگو قراردادن استان‎هاي موفق در زمينه بهره‎وري وضعيت توليد خود را بهبود بخشند.

The purpose of this study is measuring total factor productivity (TFP) growth of sugar beet for different provinces of Iran and then decomposing it to the changes in technical change, managerial efficiency change and scale efficiency change. For this purpose we used the data envelopment analysis (DEA) method and Malmquist productivity index. Results showed that average growth of total factor productivity of sugar beet in country level has been 47 percent during 2000-2007. On the other hand, comparisons between provinces indicate negative TFP growth for Ghazvin, Markazi and Hamedan provinces. Negative growth of productivity in these provinces is often due to managerial technical inefficiency. So, this study proposes that these three provinces, could improve their TFP growth by following successful provinces.