عنوان مقاله :
بررسي تاثير حضور همراه درحين زايمان بر ميزان اضطراب مادران نخست زا و نقطه نظرات ماما
عنوان فرعي :
Effect of Companionship during Labor on Level of Anxiety of Primiparous Mothers and Midwives Points of View in Iranshahr, 2010
پديد آورندگان :
سميعيزاده طوسي، طيبه نويسنده مربي، كارشناس ارشد مامايي، گروه مامايي، دانشگاه علوم پزشكي زاهدان، دانشكده پرستاري و مامايي ايرانشهر (نويسنده مسيول) , , محمدي نيا، ندا نويسنده , , سرشتي، منيژه نويسنده دانشكده پرستاري مامايي, گروه مامايي,دانشگاه علوم پزشكي شهركرد,شهركرد,ايران sereshti, manijeh
اطلاعات موجودي :
فصلنامه سال 1391 شماره 96
كليدواژه :
نخست زا , همراه , اضطراب , زايمان
چكيده فارسي :
سابقه و هدف: زايمان واقعه اي است كه اثرات رواني اجتماعي واحساسي شديدي بر مادر دارد و زمينه سلامت يا
بيماري زنان ر ا در دوره زندگي شان فراهم مي كند. تنها گذاشتن زايو در محيط هاي زايماني باعث اضطراب ، مادر و تحمل
عوارض ناشي ازآن برسير زايمان مي شود. هدف از مطالعه حاضر بررسي ت اثير حضور همراه بر ميزان اضطراب ، طي زايمان
مادران نخست زا و بررسي مشكلات كاربرد اين مداخله در بخش زايمان بيمارستان ايرانشهر از ديدگاه ماماها مي باشد.
18 ساله با - مواد و روش ها: اين مطالعه يك كار آزمايي باليني است كه در سال 1389 بر روي 210 مادر نخست زاي 35
حاملگي بيش از 37 هفته، تك قلو، بدون سابقه زايمان، اتساع 3 سانتي متر دهانه رحم، و عدم تم ايل به سزارين انتخابي از
جمعيت خانم هاي نخست زاي مراجعه كننده به بيمارستان ايران اير ا ن شهركه با گزينش تصادفي در دو گروه 105 نفري با همراه
و بدون همراه قرار گرفتند انجام شد . دوگروه از اتساع 3 سانتي متر دهانه رحم در مرحله اول زايمان پذيرش شده و در ابتداي
پذيرش پرسشنامه اشپيل برگرجهت سنجش ميزان اضطراب موقعيتي آنان تكميل گرديد، سپس مجددا ميزان اضطراب در
8 سانتي متر دهانه رحم اندازه گيري شد. در گروه مورد، يك همراه خانم از بستگان يا دوستان زايو، به دلخواه خود و - اتساع 6
تمايل مادر از بدو ورود تا يك ساعت پس از زا يمان دركنار زايو بوده، وي را تشويق، دلداري و نوازش مي كرد . مراقبت هاي
مامايي براي دو گروه يكسان بود و فرم مشاهده زايمان و نظر سنجي از ماما و ساير اطلاعات مر بوطه توسط پرسشگرتكميل
وآزمون هاي آماري تي مستقل، تي زوج وكاي دو spss شد. تجزيه و تحليل اطلاعات جمع آوري شده با استفاده از نرم افزار
انجام شد.
يافته ها: يافته ها نشان داد كه دو گروه از نظر خصوصيات دموگرافيك، سن حاملگي، وزن جنين و ميزان اضطراب
8 دهانه رحم ) به طور - بدو ورود از نظر آماري تفاوت معني داري نداشتند. ميزان اضطراب موقعيتي طي زايمان (اتساع 6
51 ). هم چنين ميزان اضطراب طي زايمان / 43 در برابر 4 / در گروه مورد از گروه شاهد كمتر بود ( 9 (p=0/ معني داري ( 0001
51 طي زايمان ) در / 44 در بدو ورود در برابر 4 / در گروه شاهد نسبت به ابتداي پذيرش به طور معني داري افزايش يافت ( 6
44 در بدو ورود در / حالي كه در گروه مورد اضطراب طي زايمان تفاوت م عني داري نسبت به بدو ورود وجود نداشت ( 5
81 درصد موارد / 14 درصد و 9 / 43 در طي زايمان ). از ديدگاه ماما ها ميزان ايجاد اغتشاش همراه در بخش زايمان 3 / برابر 9
23 درصد بود. / حضور همراه كمك كننده بيان شده بود. ميزان دخالت همراه در دستورات پزشك 8
استنتاج: حمايت رواني اجتماعي توسط همراه زن در طي زايمان روش كم هزينه و مفيد جهت كاهش اضطراب
مادران نخست زا مي باشد و مي توان قوانين سخت ومحكم بيمارستان ها در مورد حضور همراه در اتاق زايمان را بهبود
بخشيد، زيرا موجب افزايش ميزان رضايت عامل زايمان شده و از ديدگا ه ماما ها ايجاد اغتشاش و مداخلات منفي همراه طي
زايمان اندك و قابل چشم پوشي است.
چكيده لاتين :
Background and purpose: Child birth is the most emotional experience of women that
influences their health state throughout life. Being alone in labor suites, results in high anxiety level and
complications among mothers. This study aimed at evaluating the effects of psychosocial support during
labor provided by a female relative on anxiety level of primiparous women and midwives’ points of view
regarding this intervention in Iran hospital, Iranshahr.
Materials and methods: This randomized clinical trial was conducted in 210 primiparous women
attending Iranshahr hospital, 2010. The subjects were aged between 18-35 years old, at 37 weeks gestational
age who were carrying a single fetus and cervical dilatation ( > 3 cm) with no indication for elective
caesarean section. They were randomly assigned into experimental (n=105) and control groups (n=105).
Spielbergerʹs State Anxiety Inventory was used to record the anxiety score in admission time and in 6-8 cm
dilation of cervix. All subjects received similar midwifery helps, however, women in experimental group
were accompanied by a female relative until one hour after birth and the mothers in the control group
received routine care. Midwives’ points of view were also recorded regarding the intervention. To analyze
the data independent t-test, paired t-test, and x2 test were used.
Results: There was no significant difference between the two groups regarding demographic
features, gestational age, fetal weight and state anxiety score. Mothersʹ anxiety score on 6-8 cm dilation
was significantly lower in intervention group (43.9%) while this score was 51.4% in control group
(P < 0.05). The anxiety score increased significantly in control group during labor (51.4%) compared with
that in admission time (44.6%), (P < 0.05). But no significant difference was found in the state anxiety
score during labor and admission time among experimental group (44.5% and 43.9%, respectively).
Midwives’ rate of satisfaction with the intervention was 81.9%, disturbance made by companions in
delivery room was 14.3%, and interfering with physician orders was 23.8%.
Conclusion: Psychosocial support by female companion is a low cost and useful way to decrease
anxiety of primiparous mother during labor. This intervention also increases satisfaction of midwives.
عنوان نشريه :
مجله دانشگاه علوم پزشكي مازندران
عنوان نشريه :
مجله دانشگاه علوم پزشكي مازندران
اطلاعات موجودي :
فصلنامه با شماره پیاپی 96 سال 1391
كلمات كليدي :
#تست#آزمون###امتحان