سطوح واقع‌انگاري اخلاقي

Moral Realism and Reason-givingness of Morality

بحث معاصر در باب واقع‌انگاري اخلاقي ، پس از يك سده كه از آغاز آن از سوي جرج ادوارد مور در كتاب اصول اخلاق مي‌گذرد، هنوز پيچيدگي‌هاي زيادي دارد. اين پيچيدگي‌ها عمدتاً معلول اين است كه كساني كه به اين بحث توجه كرده‌اند، درباره موضوع بحث واقع‌انگاري اختلاف‌هاي بارزي دارند؛ مشكل اساسي اين است كه درباره معناي واقع‌انگاري در حوزه‌ اخلاق اجماع وجود ندارد. واقع‌انگاري اخلاقي موضِعي «فرااخلاقي» است. نظريه‌هايي كه با اين نام معرفي شده‌اند (يا مدافعانشان آنها را به اين نام خوانده‌اند)، با هم تفاوت‌هاي قابل توجهي داشته و دارند. به همين دليل بعيد است بتوان واقع‌انگاري اخلاقي را به‌نحوي صورت‌بندي كرد همه‌ اين نظريه‌ها را تمام و كمال منعكس كند. با اين حال، اگر بخواهيم ديدگاه‌هاي فرااخلاقي گوناگوني را كه «واقع‌انگار» دانسته مي‌شوند يكجا توصيف كنيم، بايد بگوييم كه همه مدعي‌اند «اخلاق» به ‌نحوي از انحا ، از مواضع و نيز رفتارهاي مردمان، نوعي استقلال دارد. اما مساله‌ مهم، اتفاقاً همين «نحوه» استقلال است؛ واقعيت اخلاقي چه نحو استقلالي از واقعيت نااخلاقي دارد. واقع‌انگار اخلاقي، در پاسخ به اين سوال، به مراتب يا سطوح مختلفي از واقع‌انگاري اخلاقي مي‌تواند قايل شود (البته به شرط دفاع از موضع خود). در اين گفتار چهار سطح تشخيص داده‌ شده و بنا بر تحليل‌ها، واقع‌انگار اخلاقي تمام‌عيار (ملتزم به همه لوازم آن) گزيري ندارد از اين كه در همه اين سطوح واقع‌انگار باشد.

The contemporary debate about Moral Realism, a century after it began with G. E. Moore, has many complexities. In large part this is because those who have written about Moral Realism, have obvious differences about its subject matter: The fundamental problem is that there is no agreement as to the meaning of realism in ethics. Moral Realism is a kind of ‘metaethical’ position which covers a variety of theories and it is hardly possible to give a description of it that is both comprehensive and included all its content. If we wanted to bring different metaethical views which have been considered ‘realist’ in one single description, we would be able just to say ‘all of them claim that morality is somehow independent of people’s “attitudes” or behaviours. However the important issue is exactly this ‘somehow’: in which way is moral reality is independent of non-moral reality? In response to this question, a moral realist can opt for different levels of moral realism (provided that s/he be able to defend her/his position). In this paper, I have recognized four levels to being a realist about morality, and contend that a robust moral realist (who accept all its implications) has no other option than to be a realist on all levels.