اثر بربرين هيدروكلرايد بر حافظه و يادگيري موش هاي ديابتي شده با استرپتوزوتوسين

Effect of Berberine Hydrochloride on memory and learning in Streptozotocin-induced diabetic rats

زمينه: ديابت مليتوس مزمن از راه هاي مختلف از جمله تشديد روند تنش اكسيداتيو بر هيپوكامپ تاثير مي گذارد و به اختلال در يادگيري و حافظه منجر مي شود. شواهد موجود مبني بر آثار ضد ديابتي، آنتي اكسيداني و حفاظت نوروني بربرين است. هدف: مطالعه به منظور تعيين اثر بربرين بر حافظه فضايي كوتاه مدت، يادگيري و حافظه اجتنابي غيرفعال موش هاي صحرايي ديابتي شده با استرپتوزوتوسين انجام شد. مواد و روش ها: در اين مطالعه تجربي، 40 سر موش صحرايي نر نژاد ويستار به طور تصادفي انتخاب و به پنج گروه شاهد، شاهد تيمارشده با بربرين (100 ميلي گرم بر كيلوگرم)، ديابتي و دو گروه ديابتي تيمار شده با بربرين 50 و 100 ميلي گرم بر كيلوگرم تقسيم شدند. ديابت با تزريق استرپتوزوتوسين با دوز 60 ميلي گرم بر كيلوگرم، به صورت درون صفاقي القا شد. يك هفته پس از تزريق استرپتوزوتوسين، تيمار با بربرين با دوزهاي 50 و 100 ميلي گرم بر كيلوگرم در روز به مدت هفت هفته به صورت خوراكي انجام شد. قند خون در هفته هاي 1، 3، 5 و 7 پس از تزريق استرپتوزوتوسين با خون گيري از سياهرگ دمي اندازه گيري شد. اثر بربرين بر يادگيري و حافظه اجتنابي غيرفعال با دستگاه شاتل باكس، مدت زمان تاخير اوليه (IL) و تاخير در حين عبور (STL) بررسي و حافظه فضايي كوتاه مدت از طريق درصد رفتار تناوب در ماز Y ارزيابي شد. داده ها با آزمون هاي آماري آنوا، كروسكال واليس و من ويتني تحليل شدند. يافته ها: درصد تناوب درگروه ديابتي به طور معني داري از گروه شاهد كم تر بود و در گروه ديابتي تحت درمان با بربرين 100ميلي گرم بر كيلوگرم نسبت به گروه ديابتي به طور معني داري افزايش يافت. STL در گروه ديابتي، در مقايسه با گروه شاهد به طور معني داري كاهش و در گروه ديابتي تحت درمان با بربرين 100 ميلي گرم بر كيلوگرم به طور معني داري نسبت به گروه ديابتي افزايش يافت. اگرچه اين شاخص تفاوت معني داري بين دو گروه شاهد و شاهد تحت تيمار با بربرين نداشت. نتيجه گيري: با توجه به يافته ها، درمان با بربرين به مدت 7 هفته، حافظه فضايي كوتاه مدت، يادگيري و حافظه اجتنابي غيرفعال را در موش هاي صحرايي ديابتي شده با استرپتوزوتوسين بهبود بخشيد.

Background: Chronic diabetes mellitus affects the hippocampus via various pathways including augmented oxidative stress, and leads to learning and memory impairment. It is indicated that berberine has anti-diabetic, antioxidant and neuroprotective effects. Objective: The aim of this study was to determine the effects of berberine hydrochloride on short-term spatial memory and passive avoidance learning and memory in streptozotocin-induced diabetic rats. Methods: In this experimental study, 40 male wistar rats were randomly divided into five groups: control, berberine-treated control (100 mg/kg), diabetic and berberine-treated diabetic (50, 100 mg/kg). Diabetes was induced by intraperitoneal injection of 60 mg/kg streptozotocin. One week after streptozotocin injection, rats were treated with 50 and 100 mg/kg/day berberine orally, for 7 weeks. 1,3,5,7 weeks after streptozotocin injection, blood samples were taken from the tail vein to measure blood glucose levels. In order to investigate the effects of berberine on passive avoidance learning and memory, Initial Latency (IL) and Step-Through Latency (STL) were measured by shuttle box. Short-term spatial memory was assessed by percentage of alternation behavior in the Y maze. Data were analyzed by ANOVA, Kruskal-Wallis test and Mann Whitney U test. Findings: Alternation percentage in the diabetic group was significantly lower than the control group, and was increased significantly in the berberine-treated (100 mg/kg) diabetic group compared to the diabetic group. STL was significantly decreased in the diabetic group compared to the control group and was significantly increased in the berberine-treated (100 mg/kg) diabetic group compared to the diabetic group. The STL difference between the control group and the berberine-treated control group was not statistically significant. Conclusion: With regards to the results, 7 weeks treatment with berberine improves short-term spatial memory and passive avoidance learning and memory in streptozotocin-induced diabetic rats.