اصلاح گرهاي غيرفعال ساز آلاينده ها : سازوكارهاي غير فعال سازي و جنبه هاي زيست محيطي كاربرد آن ها

Contaminant-immobilization Amendments:Immobilization Mechanisms and Environmental Considerations of Application

چكيده افزايش فعاليت هاي كشاورزي به رها سازي آلاينده هاي گوناگون از سامانه هاي كشاورزي منجر مي گردد كه به عنوان يكي از عوامل افت كيفيت خاك و آب، مطرح مي باشد. از شيوه هاي پاك سازي گوناگون از جمله كاربرد اصلاح گرهاي شيميايي براي كاهش زيان هاي مرتبط با اين آلاينده ها بهره گيري مي شود. در اين مقاله پيرامون كاربردي ترين اصلاح گرهاي شيميايي جهت غيرفعال سازي فلزات سنگين، سازوكارهاي اين غيرفعال سازي ها و جنبه هاي زيست محيطي كاربرد اين اصلاح گرها بحث فشرده اي مي شود. اصلاح گرهاي شيميايي كه به صورت متداول جهت غير فعال سازي آلاينده ها كاربرد دارند در رده هاي فرآورده هاي آهن، كلسيم و آلومينيوم دار قرار مي گيرند. تركيبات فسفردار و رس هاي سيليكاته، ساير فرآورده ها را تشكيل مي دهند. سازو كارهاي غيرفعال سازي آلاينده ها شامل يك يا تركيبي از موارد زير مي باشد: تشكيل رسوب سطحي، جذب بر روي سطوح كاني، رسوب به صورت نمك و هم رسوبي. بررسـي جنبه هــاي محيط زيستي نشان مي دهد كه وجود مواد ناخواسته مانند فلزات سنگين، فلوريد، سولفات، جامدات محلول و مواد پرتوزا در زايدات و باطله هاي صنعتي مي توانند به آب هاي زيرزميني آبشويي يابند و يا از طريق روانآب وارد آب هاي سطحي شوند. اسيديته يا قلياييت كه با برخي از اين زايدات همراه مي باشد، مي تواند زيان زيست محيطي جدي را به همراه داشته باشد. اصلاح گرهاي شيميايي عناصري را دارند كه با تاثير بر فعاليت برخي ميكروب ها، مي توانند بر روي فرآيندهاي ژيوشيميايي حياتي مانند انحلال و تشكيل كاني، هواديدگي و معدني شدن مواد آلي تاثير گذار باشند.