نوآوري‌هاي هنري در عاشقانه‌هاي بيدل دهلوي

Artistic Innovations in Bidel Dehlaviʹʹs Love Poems

تاكيد مقاله پيش‌رو ‌بر تفاوت شيوه شاعران ايراني دوره صفويه و شعراي هندي دوره گوركاني در سده يازدهم هجري است كه از آن با نام‌هاي سبك اصفهاني و سبك هندي ياد مي‌شود. نگارنده بر اين باور است كه تفاوت اصلي، در ميزان روي‌كردِ شاعران اين روزگاران به شعر شاعران و مضمون‌هاي مرسوم ادبي (motiv) در سبك عراقي رايج در ايران است. بيدل دهلوي تماس با سبك عراقي را در همان حد وزن و قافيه و بي ‌يادكردِ مكرر از نام شاعر پيش از خود نگه مي‌دارد و با «رستاخيز ادبي»، سبك ادبي خاص خود را بنيان مي‌نهد. در ادامه مقاله، تفاوت مضمون‌هاي رايج در سبك عراقي و شعر بيدل در جدولي مقابل هم آمده و نمونه‌هاي شعري آن نيز گفته شده است.

Bidel Dehlavi (1642–1720) is considered as one of the prominent poets of Indian School of Poetry in Persian literature. He took notice of Iraqi style with respect to rhythm and rhyme, but established his own style through what can be called a “literary evolution”. In this article the differences between the Iraqi style of poetry and that of Bidelʹs are listed in a table along with examples, so as for us to see how Bidel has developed his own unique style.