بررسي خويشكاري‌هاي آناهيتا و سپندارمذ در اسطوره و پيوند آن با پيشينه مادرسالاري

An Analytic Mythological study of The Archetype of Matriarchy and the Functions of Anahita and Sepandarmaz

پيش از ورود آريايي‌ها به نجد ايران، پرستش ايزدبانوي بزرگ نزد بوميان اين سرزمين كه داراي فرهنگ مادرسالار بودند، امر رايجي بود. آريايي‌ها پس از سكونت در ايران تحت تاثير اين فرهنگ، ايزدبانواني را در آيين خود پذيرفتند. با آمدن دين زردشت، اين ايزدبانوان از آيين جديد به بيرون رانده شدند، اما به سبب اهميّت‌شان دوباره پس از زردشت به آيين مزديسنا بازگشتند. آناهيتا و سپندارمذ از جمله نامدارترين و مهم‌ترين اين ايزدبانوان هستند. در مقاله حاضر ضمن پرداختن به پيشينه مادرسالاري و چگونگي پيدايش ايزدبانوان در اساطير ايراني، خويشكاري‌هاي اين دو ايزدبانوي نامدار در فرهنگ ايران باستان بررسي شده است.

Native people of Iran, before Aryans, had a matriarchal culture. They used to worship the Great Goddesses. After inhabiting in Iran, Aryans adopted the belief in goddesses. After the advent of Zoroastrianism, belief in goddesses were rejected, but latter this belief reappeared once again in Mazdaism. After studying matriarchy in ancient Iran, in this article we try to study functions of two important and famous goddesses, Anahita and Sepandarmaz, in ancient culture of Iran.