هنجارهاي رفتاري در عاملان قتلهاي زنجيرهاي

Normalcy in Behavioral Characteristics of the Sadistic Serial Killer

قاتلان زنجيرهاي بهطور گسترده در گروه افرادي داراي اختلال شخصيتِ ضداجتماعي شناخته ميشوند كه فقدان احساس همدردي و مديريت بر هيجانات شاخصه اصلي آنها قلمداد ميگردد. ما فرض را براين ميگذاريم كه بسياري از اين خصايص رفتاري كه به عنوان شاخصههاي متمايزكننده قاتلان زنجيرهاي تلقي ميشوند، بهطور وسيعي در ميليونها فردي كه تا كنون حتي دست به يك قتل نزدهاند، وجود دارد. محققان به اهميت اين فرايندهاي وجودي و همچنين تجزيه رواني وتهي شدن از صفات انساني، در مطالعات خويش اشاره نمودهاند. ظرفيتهايي كه براي قاتلان زنجيرهاي اين امكان را فراهم مينمايد تا عاري از هرگونه اخلاق و وجدان، مرتكب اعمالي چون تجاوز، شكنجه وقتل شوند. با اين حال، محققان با پذيرش عادي و معمول نسبت دادن صفت ضد اجتماعي به چنين افرادي، ممكن است تعامل بين رفتار ساديستيك(آزارگرانه) و صفت ضداجتماعي بودن را ناديده گرفته و باعث شوند تا احساس همدردي و همدلي به جاي محوشدن، برجسته و بارز شود.

Sadistic serial killers have been widely diagnosed as sociopaths who are lacking in empathy and inordinately concerned with impression management. We propose instead that many of the behavioral characteristics thought to be distinctive of these serial murderers are actually shared widely with millions of people who never kill anyone. By focusing so much on sociopathic characteristics, researchers may have downplayed the importance of the existential processes— compartmentalization and dehumanization—that permit serial killers to rape, torture, and murder with moral impunity. Moreover, by uncritically accepting the sociopathic designation, researchers may have ignored the interaction between sadism and sociopathy that causes empathy to be heightened rather than diminished.