نيمرخ هاي انگيزش تحصيلي دانشجويان پرستاري و ارتباط آن با پيشرفت تحصيلي: رويكرد فرد- محور

مقدمه: در جريان فعاليت يادگيري، متغيرهاي مختلفي چون انگيزش، عزت نفس و روشهاي يادگيري ميتوانند بر فراگير تاثير بگذارند. در اين راستا، شواهد پژوهشي حوزه آموزش حاكي از آن است كه انگيزش يكي از عوامل مهم در بهبود عملكرد دانشجويان است. هدف: پژوهش حاضر با هدف تعيين نيمرخ انگيزشي دانشجويان پرستاري با استفاده از رويكرد فرد- محور و مقايسه پيشرفت تحصيلي با توجه به اين نيمرخها انجام گرفته است. مواد و روشها: اين پژوهش يك مطالعه توصيفي- علّي مقايسه اي است. تعداد 181 نفر دانشجوي كارشناسي پرستاري دانشكده پرستاري تبريز در سالتحصيلي 91-90، مقياس انگيزش تحصيلي (AMS) را تكميل نمودند. ضريب آلفاي كرونباخ محاسبه شده (73/0 تا 86/0) نشان ميدهد كه اين مقياس از همساني دروني نسبتاً بالايي برخورداراست. اين مقياس 28 سوال هفت گزينه اي دارد كه سه نوع انگيزش دروني (دانش، موفقيت و تحريك)، سه نوع انگيزش بيروني (تنظيم بيروني، تنظيم درونفكن، تنظيم همانندسازي) و بي انگيزشي را اندازه ميگيرد. معيار پيشرفت تحصيلي نيز معدل ترم قبل دانشجويان بود. براي تحليل داده ها با استفاده از نرمافزار SPSS از روش تجزيه خوشه اي سلسله مراتبي، تحليل واريانس يك راهه و چند متغيره بهره گرفته شد. يافتهها: براساس نتايج حاصل از تجزيه خوشه اي، سه خوشه انگيزشي براي دانشجويان به دست آمد: 9% در خوشه كميت پايين (انگيزش دروني و بيروني پايين و بي انگيزشي بالا)، 46% در كميت متوسط (سطوح متوسط در سه بعد انگيزشي) و 44% در كميت بالا (انگيزش دروني و بيروني بالا و بي انگيزشي پايين) قرار گرفتند. پيشرفت تحصيلي خوشه كميت پايين، كمتر از ساير خوشه ها بود 0/05) < p). به علاوه، دانشجويان دختر انگيزش خود مختار بالاتري نسبت به دانشجويان پسر داشتند (P < 0/01). از سويي، ميزان بي انگيزشي دانشجويان سال چهارم نسبت به ساير دانشجويان بالاتر بود P < 0/005)). نتيجهگيري: يافته هاي به دست آمده ميتواند به مسيولين حوزه آموزش كمك نمايد تا با طراحي برنامه هاي مداخله اي تربيتي در ارتقا