برآورد ظرفيت هوازي و ظرفيت كار فيزيكي در كارگران

Estimation of Aerobic Capacity (VO2-max) and Physical Work Capacity in Laborers

مقدمه: اندازه‌گيري حداكثر ظرفيت هوازي، اهميت زيادي در ايجاد تناسب و تطابق فيزيولوژيك بين كارگر و كار دارد. اين مطالعه با هدف برآورد ظرفيت هوازي و ظرفيت كار فيزيكي كارگران بخش گالوانيزه شركت نورد لوله سمنان و نيز تعيين فراواني نسبي كارگران داراي شغل متناسب با ظرفيت كار فيزيكي انجام شده است. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه مقطعي، 50 نفر از كارگران مرد بخش گالوانيزه شركت نورد لوله سمنان به‌روش تصادفي مورد بررسي قرار گرفتند. از روش شاهنواز و تاكسورت (tuxworth & shahnavaz) براي اندازه‌گيري حداكثر ظرفيت هوازي اين افراد استفاده شد. داده‌هاي به‌دست‌آمده پس از ورود به نرم‌افزارSPSS به كمك آزمون‌هاي آماري t مستقل و ضريب همبستگي تجزيه‌و‌تحليل شدند. نتايج: ميانگين حداكثر ظرفيت هوازي كارگران مورد مطالعه 33/0±88/2 ليتر در دقيقه و ميانگين ظرفيت كار فيزيكي آنها 54/0±76/4 كيلوكالري بر دقيقه برآورد گرديد. ارتباط معناداري بين ظرفيت هوازي با شاخص توده بدن و بين ظرفيت هوازي (برحسب ميلي‌ليتر بركيلوگرم بر دقيقه) با سن وجود داشت. نتايج نشان داد كه 36% از كارگران در طول شيفت ‌كاري براي انجام وظايف شغلي، انرژي بيشتري از ظرفيت كار فيزيكي خود مصرف مي‌كردند. نتيجه‌گيري: باتوجه به طبقه‌بندي سازمان بين‌المللي كار، ميانگين ظرفيت كار فيزيكي كارگران مورد مطالعه، در رده ميزان انرژي مصرفي در كار سبك قرار مي‌گيرد. بنابراين به‌طور متوسط اين كارگران داراي توانايي جسماني انجام كارهاي سبك يا كمتر هستند. بيش از يك‌سوم اين كارگران نيز نيازمند تعديل وظايف شغلي با تغيير شغل خود به شغلي با مصرف انرژي كمتر هستند.

Introduction: Measurement of Maximum aerobic capacity (VO2-max) is important in physiologically fitting the laborers to the job. This study was conducted to estimate the aerobic capacity and physical work capacity (PWC) of workers of galvanize department of Semnan rolling pipe Company and also determine the relative frequency of workers whom their jobs were proportional to their physical work capacity . Methods: 50 male workers of Semnan rolling pipe company were selected randomly to participate in this cross-sectional study. Tuxworth & shahnavaz methods were applied to measure instances VO2-MAX. Independent-Sample t-test and correlation technique were used to analysis the data by SPSS software. Results: Average maximum aerobic capacity of workers was 2.88± .033 liters per minute and the average of physical work capacity was 4.76 ± 0.54 kilocalories per minute. There was a significant relationship between body mass index and aerobic capacity. The result showed that 36 percent of subjects expend more energy than their physical work capacity to perform their duties during the work time. Conclusion: According to the ILO classification, the average physical work capacity of the workers fall into a category of light energy;accordingly, on average, these workers had physical ability to performe less or lighter duties. More than one-third of these workers need to undergo job modification or to change their present job to a job with less energy consumption.