وضعيت مراقبت از پا در بيماران ديابتي افسرده و غيرافسرده

Foot care in depressed and non-depressed diabetic patients

زمينه و هدف: افسردگي يك وضعيت شايع در بيماران ديابتي نوع دو مي‌باشد كه سبب كاهش ميل، انگيزه و توانايي انجام رفتارهاي خودمراقبتي از جمله عملكرد مراقبت از پاها مي‌گردد. مطالعه حاضر با هدف تعيين ارتباط بين افسردگي و عملكرد مراقبت از پا در بيماران ديابتي نوع دو انجام شد. روش بررسي: در اين مطالعه توصيفي- تحليلي 200 بيمار مبتلا به ديابت نوع دو مراجعه كننده به واحد ديابت شهرستان سقز در پاييز سال 1391 مورد بررسي قرار گرفتند. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه سنجش افسردگي دپارتمان هاروارد (HANDS) و پرسشنامه مراقبت از پا استفاده شد. براي بررسي روايي هر دو پرسشنامه از اعتبار محتوا استفاده شد. پايايي پرسشنامه افسردگي و خودمراقبتي با استفاده از ضريب Cronbach Alpha 78/0 و 72/0 به دست آمد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS ويرايش 16و آزمون هاي آمار توصيفي، Chi-Square و Independent T Test انجام شد. 05/0p? معني دار در نظر گرفته شد. يافته‌ها: 60 بيمار (30%) بيماران ديابتي افسرده بودند و 90 بيمار (45%) مراقبت از پاي مطلوبي داشتند. عملكرد مراقبتي بيماران ديابتي غيرافسرده در زمينه‌هاي شستشوي روزانه پا (0001/0p < )، معاينه پاها (001/0p < )، بررسي داخل كفشها (04/0=p)، چك قند خون (04/0=p) و پوشيدن كفش در حمام (03/0=p) به طور معني‌داري بيشتر از بيماران ديابتي افسرده بود. نتيجه‌گيري: بيماران ديابتي افسرده عملكرد مراقبت از پاي ضعيفي دارند، بنابراين ضروري است كه آموزشهاي مراقبت از پا جهت تقويت رفتارهاي خودمراقبتي به آنها داده شود.

Background and Aim: Depression is common among type II diabetic patients that reduces the desire, motivation, and ability to perform self-care behaviors, including the care of the feet. The present study aimed to investigate the relationship between depressions and self-care performance in patients with type II diabetes. Materials and Methods: In this descriptive-analytic study, 200 patients with type 2 diabetes visiting Saqqez diabetes unit in the fall of 2012 were evaluated. Harvard depression screening (HANDS) and foot-care questionnaires were used to collect data. Content validity was used to assess the validity of both questionnaires. In addition, the reliabilities of the depression and foot-care questionnaires were found 0.78 and 0.72 respectively by calculating Cronbachʹs Alpha coefficient. The data were analyzed by SPSS (version 16) using descriptive statistical tests, Chi-Square, and independent t-test. P?0.05 was considered statistically significant. Results: From among the diabetic patients, 60 (30%) were depressed, and 90 (45%) had good foot care. Daily washing of the feet (p < 0.0001), examining the feet (p < 0.001), examining shoe insides (p=0.04), monitoring blood glucose (p=0.04), and wearing shoes in the bathroom (p=0.03) were significantly more in non-depressed diabetic patients than in the depressed ones. Conclusion: Depressed diabetic patients have a poor foot-care performance. Therefore, it is necessary to give them foot-care education to improve their self-care behaviors.