بررسي ارتباط پوياي محصول و آلودگي در چارچوب يك الگوي رشد: آزمون فرضيه زيست‌محيطي كوزنتس براي اقتصاد ايران

Dynamic Relationship between Output and Pollution in a Growth Model: Testing Environmental Kuznets Curve for Iran

مقاله حاضر با استفاده از الگوي تعميم‌يافته استوكي (1998) و دنگ و هوانگ (2009) به بررسي ارتباط پويا بين رشد اقتصادي و پيامد جنبي آلودگي زيست‌محيطي با تاكيد بر رشد پايدار براي كشور ايران مي پردازد. اين چارچوب به ما اجازه مي‌دهد كه ارتباط ميان رشد و كيفيت محيط زيست را در قالب فرضيه زيست‌محيطي كوزنتس (EKC) براي اقتصاد ايران مورد بررسي قرار دهيم. به عبارت ديگر، در اين تحقيق ارتباط رشد اقتصادي و آلودگي از دو منظر تيوريك و تجربي مطالعه مي‌گردد. در اين راستا با توجه به ارتباط بلندمدت بين آلودگي زيست‌محيطي، سرمايه انساني و رشد اقتصادي مجموعه شرايط لازم براي دستيابي به توسعه پايدار و قرار گرفتن اقتصاد بر روي مسير رشد پايدار (SS) به طور نظري استخراج گرديده است. به منظور تجزيه و تحليل تجربي الگو با بكارگيري نرم‌افزار متلب (MATLAB) مسيرهاي بهينه متغيرهاي كليدي الگو با استفاده از داده‌هاي اقتصاد ايران براي دوره زماني (1338 تا 1387) شبيه سازي شده است. نتايج بيانگر آن است كه ميزان آلودگي (2CO) سرانه در ايران همراه با افزايش توليد ناخالص داخلي سرانه طي زمان افزايش پيدا نموده است. نتايج نشان مي‌دهد كه اقتصاد ايران بر مسير رشد بلندمدت پايدار قرار ندارد. علاوه بر اين به نظر مي‌رسد كه اقتصاد ايران در مراحل اوليه رشد قرار دارد، به طوري كه همراه با افزايش درآمد سرانه، كيفيت محيط زيست كاهش مي‌يابد. نتايج شبيه‌سازي نشان مي‌دهد كه بعد از رسيدن اقتصاد ايران به سطح آستانه اين نتيجه معكوس مي‌گردد. بنابراين شايد بتوان ادعا كرد كه فرضيه زيست‌محيطي كوزنتس ممكن است در آينده براي اقتصاد ايران صادق باشد.

This paper uses the growth model of Stokey (1998) extended by Deng and Huang (2009) to examine the dynamic relationship between output and environmental pollution in Iran. After solving the model and deriving the necessary conditions for sustainable growth path, the model is used to examine the presence of Environmental Kuznets Curve (EKC) for Iran. Using MATLAB software, the model is calibrated for the Iranian economy for the period 1959-2008. This allows us to find optimal paths for key variables. The result shows that that the Iranian economy is not on its optimal sustainable growth path. Moreover, simulation results indicate that there is a positive relationship between income per capita and CO2 per capita over time. Hence, we might claim that the Iranian economy is probably on its early stage of growth. In other words, Iran might still be on the negative part of EKC. In addition, our simulation result shows that there will be a threshold level for per capita income in which the quality of environment starts improving after this point. Hence, one might conclude that the EKC might be true for Iran.