بررسي شيوع كوتاه قدي، كم‌وزني و لاغري در كودكان روستايي زير 6 سال زاهدان بر اساس معيارهاي National Center for Health Statistic (NCHS) در سال 1388

مقدمه: ارزيابي رشد كودكان علاوه بر نشان دادن وضعيت تغذيه‌اي و سلامت كودكان در هر جامعه به عنوان ابزار معتبري براي سنجش كيفيت زندگي به شمار مي‌رود. بر اساس آمار United Nations Childrenʹs Fund (UNICEF)، روزانه چهل هزار كودك به دليل نامناسب بودن وضع تغذيه‌اي از بين مي‌روند. مطالعه حاضر با هدف، بررسي ميزان و شدت سو تغذيه در كودكان روستايي زير 6 سال زاهدان صورت گرفت. روش‌ها: طي يك مطالعه مقطعي، 514 كودك روستايي 6 تا 59 ماهه به روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي از سطح شهرستان و از طريق پرسش‌نامه و مراجعه خانه به خانه مورد بررسي قرار گرفتند. ابزار جمع‌آوري داده‌ها، پرسش‌نامه، ترازو و قدسنج بود. داده‌ها توسط نرم‌افزار Nutritional Servey و SPSS نسخه 18 تجزيه و تحليل و با منحني‌هاي National center for health statistic (NCHS) به عنوان مرجع بررسي گرديد. بر طبق اين معيار كم‌وزني، لاغري و كوتاه قدي به صورت 2- ? Z-score و شدت سو تغذيه به صورت ميانه دور بازو (Mid upper arm circumference يا MUAC) كمتر از 115 تعريف شده است. يافته‌ها: از بين كودكان بررسي شده 3/17، 5/25 و 8/6 درصد به ترتيب دچار كم‌وزني، كوتاه قدي و لاغري بودند. ميانگين قد (4/11 ± 83 در مقابل 2/12 ± 82 سانتي‌متر)، وزن (6/2 ± 11 در مقابل 6/2 ± 10 كيلوگرم) و ميانه دور بازو (3/14 ± 145 در مقابل 2/16 ± 141 ميلي‌متر) در مجموع در پسران بالاتر از دختران بود و به طور كلي شيوع كوتاه قدي (7/29 در مقابل 5/22 درصد)، كم‌وزني (7/20 در مقابل 7/15 درصد)و لاغري (8/9 در مقابل 4/4 درصد) در پسران بيشتر از دختران بود (05/0 < P). نتيجه‌گيري: سو تغذيه يكي از مشكلات عمده تغذيه‌اي در كودكان روستايي زير 6 سال زاهدان مي‌باشد. بنابراين طراحي و اجراي مداخلات مناسب براي بهبود وضع تغذيه كودكان و همچنين توجه به نقش پايش رشد در ارزيابي وضع تغذيه كودكان ضروري به نظر مي‌رسد.