بررسي اثر ژيوتكستايل‌ها در افزايش باربري روسازي (قسمت اول: مطالعات آزمايشگاهي)

Investigation on the Effect of Geotextiles on Pavement Bearing Capacity (Part 1: Experimental Studies)

كاربرد ژيوتكستايل‌ها به‌عنوان مصالحي با مقاومت بيشتر نسبت به خاك، در چند دهه اخير، به‌ويژه در راهسازي، مورد توجه محققين و سازمان‌هاي مختلف واقع شده است. در اين تحقيق با استفاده از مدل‌سازي آزمايشگاهي، نقش ژيوتكستايل‌ها در افزايش باربري روسازي مورد ارزيابي قرار گرفته است. ابعاد، به‌گونه‌اي انتخاب شده است كه شرايط مرزي اثر كمي بر نتايج داشته باشد. آزمايش‌هاي CBR اصلاح شده با استفاده از قالبي كه به اين منظور ساخته شده انجام شده است. ژيوتكستايل‌هاي بافته‌نشده سوزني، تحت شرايط انتهاي آزاد و گيردار، روي لايه رس نرم (معادل بستر نرم) و در زير لايه ماسه (معادل زيراساس) قرار مي‌گيرند. نتايج نشان مي‌دهند كه ژيوتكستايل‌ها، باعث افزايش باربري روسازي شده و اين افزايش باربري با افزايش ميزان نشست، زياد مي‌شود.

Using geotextiles as a material with more tensile strength than soil has attracted attention of different researchers and organizations, particularly for road construction. In this research, first, the effect of geotextiles on pavement bearing has been investigated by laboratory model. Dimensions were determined in a way that boundaries have minimum effect on results. The free-end or fixed-end needle punched geotextiles were placed under a layer of sand (as sub-base) and over a layer of soft clay (as sub-grade). The results indicated that Fixed-End or Free-End conditions of geotextiles are similar to each other and geotextiles increase pavement bearing. This effect increases as displacement increases.