قايسه‌ي اثر برنامه‌ي تمرين هوازي و مقاومتي بر متابوليسم استراحتي و تركيب بدني مردان غيرفعال

The Effect of Resistance and Endurance Training on Resting Metabolic Rate and Body Composition in Sedentary Males

زمينه و هدف: اطلاعات در مورد متابوليسم استراحتي و تركيب بدني براي تعريف برنامه‌ي تغذيه‌ي مناسب، تعادل انرژي و كنترل وزن مهم مي‌باشد. هدف از پژوهش حاضر مقايسه‌ي اثر برنامه‌ي تمرين هوازي و مقاومتي بر متابوليسم استراحتي و تركيب بدني مردان غيرفعال بود. روش بررسي: 28 نفر دانشجوي غيرفعال به صورت تصادفي به سه گروه، برنامه‌ي تمرين هوازي (8 نفر) تمرين مقاومتي (10 نفر) و شاهد (10 نفر) تقسيم شدند. برنامه‌هاي تمرين هوازي (دويدن، 3 جلسه در هفته، با شدت 65 الي 85 درصد HRmax) و مقاومتي (3 جلسه در هفته، 11 گروه عضلاني، 3 نوبت با 65 درصد 1RM) به‌مدت 6 هفته به اجرا درآمد. قبل و بعد از اجراي برنامه‌هاي تمريني ميزان متابوليسم استراحتي، تركيب بدني و حداكثر اكسيژن مصرفي آزمودني‌ها تعيين شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد ميزان متابوليسم استراحتي در گروه تمرين مقاومتي افزايش معني‌داري داشت (05/0P < )، و نيز كاهش معني‌داري در ميزان متابوليسم استراحتي گروه تمرين هوازي مشاهده شد (05/0P < ). در گروه شاهد تغيير معني‌داري در ميزان متابوليسم استراحتي مشاهده نشد. البته وقتي متابوليسم استراحتي به‌طور نسبي بر حسب توده‌ي بدون چربي محاسبه شد، هيچ تغيير معني‌داري در مقدار متابوليسم استراحتي گروه‌ها مشاهده نشد. بعد از برنامه‌ي تمرين هوازي كاهش معني‌داري در كليه‌ي عوامل تركيب بدن به وجود آمد. اما پس از برنامه‌ي تمرين مقاومتي افزايش معني‌داري در مقدار توده‌ي بدون چربي بدن و BMI و كاهش معني‌داري در درصد چربي بدن و توده‌ي چربي بدن مشاهده شد (05/0P < ). نتيجه‌گيري: اين مطالعه نشان داد، كاهش وزن بيشتر به مقدار انرژي مصرفي تمرين ارتباط داشته باشد تا نوع تمرين و بين استفاده از تمرينات هوازي و مقاومتي در افزايش متابوليسم استراحتي و كاهش وزن تفاوت چنداني وجود ندارد. واژگان كليدي: متابوليسم استراحتي، تركيب بدني، تمرين هوازي، تمرين مقاومتي

Background and Objective: Knowledge of resting metabolic rate and body composition is important for defining appropriate nutritional, energy balance and weight control. The purpose of this study was to compare resting metabolic rate (RMR) and body composition in young sedentary males after aerobic and resistance exercise training. Materials and Methods: Twenty eight sedentary male students were randomly assigned to participate in one of the following groups: endurance program (n=8), resistance program (n=10) and control group (n=10). The exercise training programs consisted of 6 weeks and 3 sessions of aerobic (running, by intensity 65% to 85% of HRmax) and resistance (11 exercises, 3 sets, 10 to 12 repetitions, 65% of 1RM) training per week. Before and after training, resting metabolic rate, body composition and VO 2max were determined for each participant. Within- group differences were analyzed by using student t-test. One way ANOVA was used for between -group differences. Results: Results demonstrated that RMR increased significantly in resistance training while decreased significantly in endurance training. There was not any significant difference in RMR of the control group (p?0.05). When RMR was normalized to FFM (kcal.kg FFM-1day-1), there were no significant improvement in RMR for any of the three groups. Total factors involved in body composition decreased significantly at the end of aerobic training. With resistance training, there was a significant decrease in FFM and BMI (p?0.05). Conclusion: This study indicates that weight loss programs are more dependent on the amount of energy expenditure during the exercises than on the type of training. The findings support that there is not much difference in using aerobic or resistance training to increase resting metabolic rate and weight loss. Keywords: Resting metabolic rate, Body composition, Endurance training, Resistance training