فعاليت بدني در اوقات فراغت و ارتباط آن با عوامل خطرساز سندرم متابوليك در بزرگسالان تهراني: مطالعه‌ي قند و ليپيد تهران

Leisure-Time Physical Activity and its Association with Metabolic Risk Factors in Tehranian Adults: TLGS

مقدمه: فعاليت بدني در اوقات فراغت (LTPA) به عنوان يك رفتار مرتبط با شيوه‌ي زندگي، عامل پيشگيري‌كننده‌ي سندرم متابوليك (MetS) محسوب مي‌شود. هدف پژوهش حاضر، بررسي ارتباط LTPA با MetS در بزرگسالان مطالعه‌ي قند و ليپيد تهران (TLGS) بود. مواد و روش‌ها: در پژوهش مقطعي كنوني 4665 نفر (1976 مرد و 2686 زن) با فاصله‌ي سني 70-20 سال به روش خوشه‌اي تصادفي چند مرحله‌اي از جمعيت TLGS انتخاب شدند. اين افراد بر اساس ميزان نمايه‌ي توده‌ي بدن (BMI) گروه‌بندي شدند. سطح فعاليت بدني به كمك پرسش‌نامه‌ي معتبر MAQ مشخص گرديد. معيار تعريف سندرم متابوليك JIS در نظر گرفته شد. يافته‌ها: شيوع سندرم متابوليك در گروه چاق (2/58%) بيشتر از افراد داراي اضافه وزن (6/36%) و افراد با وزن طبيعي (6%) بود (001/0P=). افراد داراي وزن طبيعي (1/18%) فعاليت بدني بيشتري در اوقات فراغت نسبت به دو گروه ديگر داشتند. در ميان افراد داراي وزن طبيعي، خطر كاهش ميزان كلسترول ـ HDL و افزايش تري‌گليسريد (TG) در افراد با فعاليت بدني سبك بيشتر از افراد با فعاليت بدني سنگين بود (33/2، 05/1 :دامنه‌ي اطمينان 95%، 15/1: نسبت شانس)(14/2، 01/1 : دامنه‌ي اطمينان 95%، 46/1: نسبت شانس). در گروه داراي اضافه وزن، احتمال افزايش ميزان قند خون ناشتا در افراد با فعاليت بدني متوسط بيشتر از افراد داراي فعاليت سنگين بود (23/3، 37/1 :دامنه‌ي اطمينان 95%، 65/1: نسبت شانس). در گروه نام‌برده، LTPA با سندرم متابوليك ارتباط معكوس نشان داد (21/4، 03/1 :دامنه‌ي اطمينان 95%، 08/2: نسبت شانس). نتيجه‌گيري: بر اساس اين پژوهش، افزايش LTPA با كاهش شانس تغييرات نامناسب در اجزاي تشكيل‌دهنده‌ي سندرم متابوليك و بروز MetS ارتباط دارد.

Introduction: Leisure-time physical activity (LTPA), as a lifestyle-related behavior, could be a preventive factor for metabolic syndrome (MetS). We aimed to examine the association between LTPA and MetS among the adults who participated in the Tehran Lipid and Glucose Study (TLGS). Materials and Methods: In the present cross-sectional study, 4665 adults (1976 males and 2686 females), aged 20-70 years, were selected by multi-stage random cluster sampling from among TLGS participants. Subjects were classified according to their BMI. LTPA was determined via a validated and Modifiable Activity Questionnaire (MAQ), and MetS, according to the JIS criteria. Results: Prevalence of the MetS was higher in obese groups (58.2%) compared to the overweight (36.6%) and normal weight (6%) ones (p < 0.001). Normal weight subjects (18.1%) were physically more active than other groups. In the normal weight group with light LTPA, the risk of lower levels of HDL-C and elevated levels of TG were higher than in individuals with vigorous LTPA (OR: 1.15; CI95% 1.05, 2.33) (OR: 1.46; CI95% 1.01, 2.14) . In the overweight group, the probability of elevated levels of FBS was higher among individuals with moderate LTPA than in those with vigorous LTPA (OR: 1.65 CI95% 1.37, 3.23), and there was also an inverse association between light LTPA and MetS (OR: 2.08; CI95% 1.03, 4.21). Conclusion: This study confirmed that increased levels of LTPA are associated with a decreased likelihood of any inappropriate changes in components of Mets and the occurrence of Mets.