بررسي ارتباط شاخص فيتوكميكال رژيم غذايي با رخداد سندرم متابوليك و عوامل خطرساز آن در بزرگسالان تهراني طي 3 سال پي‌گيري: مطالعه‌ي قند و ليپيد تهران

Association Between Dietary Phytochemical Index and Occurrence of Metabolic Syndrome and Its Risk Factors (Among Tehranian Adults): Tehran Lipid and Glucose Study

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف ارزيابي ارتباط شاخص فيتوكميكال رژيم غذايي با رخداد سندرم متابوليك و اجزاي آن در بزرگسالان تهراني، طي 3 سال پي‌گيري در قالب مطالعه‌ي قند و ليپيد تهران، طراحي و اجرا گرديد. مواد و روش ها: بررسي حاضر به صورت طولي و با استفاده از داده‌ها افراد شركت‌كننده در مرحله‌ي سوم (1386-1384) و چهارم (1390-1387) مطالعه‌ي قند و ليپيد تهران صورت گرفت. رژيم غذايي افراد در ابتداي پژوهش با استفاده از پرسش‌نامه‌ي بسامد خوراك نيمه كمي پايا و روا ارزيابي، و شاخص فيتوكميكال محاسبه گرديد. نقش شاخص فيتوكميكال در پيش بيني خطر بروز چاقي شكمي، اختلالات قند خون ناشتا، افزايش تري‌گليسريد خون، فشار خون بالا و سندرم متابوليك براساس حدود تعريف شده‌ي بين‌المللي، با استفاده از آزمون رگرسيون لجستيك با تعديل اثر عوامل مداخله گر ارزيابي شد. يافته ها: ميانگين شاخص فيتوكميكال در ابتداي بررسي 3/12±8/29 بود. به موازات افزايش دريافت انرژي روزانه از مواد غذايي سرشار از فيتوكميكال روند كاهشي معني‌داري در شانس ابتلا به سندرم متابوليك، چاقي شكمي، افزايش تري‌گليسريد خون و فشار خون بالا مشاهده شد (05/0P < ). نسبت شانس ابتلا به چاقي شكمي، افزايش تري‌گليسـريد خون و فشار خون بالا در بالاترين چارك دريافت فيتوكميكال هـا به ترتيب 39% (نسبت شانـس= 61/0 و حدود اطمينان= 99/0– 36/0)، %37 (نسبت شانس= 63/0 و حدود اطمينان= 99/0– 38/0) و 44% (نسبت شانس= 56/0 و حدود اطمينان=90/0–35/0) كمتر از پايين‌ترين چارك دريافت بود. نتيجه گيري: يافته هاي بررسي حاضر بر ضرورت افزايش انرژي دريافتي از مواد غذايي سرشار از فيتوكميكال ها براي كاهش خطر سندرم متابوليك و عوامل مرتبط با آن تاكيد دارد.

Introduction: The aim of this study was to evaluate the association between dietary phytochemical index (PI) and occurrence of metabolic syndrome and its components during a 3 year follow up of Tehranian adults. Materials and Methods: This longitudinal study was conducted within the framework of Tehran Lipid and Glucose Study, between the third (2006-2008) and fourth phases (2009-2011). Dietary intakes were collected using a validated semi-quantitative food frequency questionnaire at baseline. The predictor role of dietary phytochemicals for risk of abdominal obesity, fasting glucose intolerance, hypertriglyceridemia, hypertension and metabolic syndrome-according to the international criteria-were evaluated using regression logistic models after adjustment of confounding factors. Results: The mean of dietary phytochemical index was 29.8±12.3 at baseline. Higher intake of phytochemical-rich foods was associated with a significant descending trend in risk of metabolic syndrome, abdominal obesity, hypertriglyceridemia and hypertension (P for trend < 0.05). Subjects in the highest quartile of dietary phytochemicals intake had a thirty-nine percent lower risk of abdominal obesity (0.61; 95%CI: 0.36-0.99), thirty seven percent lower risk of hypertriglyceridemia (0.63; 95%CI: 0.38-0.99) and a forty four percent lower risk of hypertension (0.56; 95%CI: 0.35-0.90), compared with those in the lowest quartile. Conclusion: Our findings indicate that higher intakes of phytochemical-rich foods can decrease the risk of metabolic syndrome and related risk factors.