تاثير دهانشويه كلرهگزيدين بر بروز استييت آلويولار به دنبال خارج نمودن دندان

Chlorhexidine Mouth Rinse Effectiveness on Incidence of Alveolar Osteitis Following Tooth Extraction: A Clinical Trial

مقدمه: استييت آلويولار يا حفره خشك (Dry socket) شايع‏ترين عارضه پس از خارج ساختن دندان‏هاي دايمي مي‏باشد. علت ايجاد استييت آلويولار هنوز به طور قطعي مشخص نشده است. با اين وجود، فيبرينوليز لخته خون در اثر تهاجم باكتريال به عنوان يك فاكتور اتيولوژيك مهم مطرح مي‏باشد. از آنجايي كه شستشوي حفره دهان در كاهش آلودگي باكتريايي موثر است و با توجه به نقشي كه آنتي سپتيك‏ها در كاهش تعداد باكتري‏ها دارند، در اين مطالعه تاثيركاربرد جداگانه كلرهگزيدين 2/0% و نرمال سالين را بر ميزان بروز استييت آلويولار به دنبال خارج نمودن دندان مورد بررسي قرار گرفت. مواد و روش‏ها: اين كارآزمايي باليني يك سوكور و تصادفي، بر روي 300 بيمار كه به منظور خارج كردن دندان‏هاي دايمي خود به بخش جراحي دانشكده دندانپزشكي بابل مراجعه كرده بودند صورت گرفت. محدوده سني بيماران بين 45-15 سال، با ميانگين سني 4/8±7/34 سال بود. بيماران به صورت تصادفي در دو گروه قرار گرفتند. در يك گروه، 15 دقيقه قبل از خارج ساختن دندان، به بيماران 15 ميلي ليتر دهانشويه كلرهگزيدين جهت شستشوي دهان به مدت 30 ثانيه داده مي‏شد و از آنها خواسته مي‏شد كه از روز بعد از خارج ساختن دندان استفاده از آن را به صورت روزانه 2 بار، هر بار 30 ثانيه، به مدت يك هفته ادامه دهند. در گروه كنترل تمامي اين مراحل با نرمال سالين انجام مي‏شد. پس از اتمام كار از بيماران در خواست مي‏شد تا يك هفته بعد و يا زودتر، در صورتي كه درد آزار دهنده‏اي وجود داشت كه به مرورزمان بدتر مي‏شد، به بخش جراحي مراجعه كنند. در اين زمان، ناحيه حفره دندان از لحاظ ترميم غيرطبيعي، حضور بافت نكروتيك، استخوان برهنه و عدم حضور لخته خون مورد بررسي قرار مي گرفت. يافته‏ها: نتايج حاصل از اين آزمون نشان داد كه تفاوت آماري معني‎‏داري بين دوگروه نرمال سالين و كلرهگزيدين از لحاظ ميزان بروز استييت آلويولار وجود نداشت. نتيجه‏گيري: به نظر مي‏رسد كاربرد دهانشويه كلرهگزيدين تاثير چنداني در كاهش ميزان بروز استييت آلويولار ندارد و مصرف دهانشويه نرمال سالين كافي مي‏باشد.

Introduction: Alveolar osteitis (dry socket) is the most common complication following permanent tooth extraction. The cause of alveolar osteitis has not yet to be firmly defined. However, clot fibrinolysis as a result of bacterial invasion is likely a major etiologic factor. Considering the effect of oral irrigation on reducing bacterial contamination and the impact of antiseptics on the count of bacteria, therefore; we intended to assess the effect of chlorhexidine mouth rinse and normal saline separately on the incidence of alveolar osteitis following tooth extraction. Materials &Methods: This randomized single-blind clinical trial was conducted among 300 patients who referred to oral and maxillofacial surgery department of Babol school of Dentistry for their permanent tooth extraction. Patientsʹ ages ranged from 15 to 45 years with the average age 34.7±8.4 years. Patients were randomly assigned into two groups. Patients in the first group were given 15ml of chlorhexidine mouth rinse to rinse their mouth for 30 seconds, 15 minutes prior to extraction. They were instructed to rinse twice daily from the following day with 15 ml of chlorhexidine mouth rinse for 30 seconds for one week after extraction. In the second group the whole procedure was done with normal saline. After extraction, patients were instructed to return to oral and maxillofacial surgery department in one week or sooner, if bothersome pain was present and increased. At this time the extraction sites were evaluated for abnormal healing, presence of necrotic tissue, exposed bone, and absence of clot. Results: The results of this survey indicated that normal saline group and chlorhexidine group were not statistically different in the incidence of alveolar osteitis. Conclusions: It seems that the use of chlorhexidine mouth rinse has no significant effect on the reduction of alveolar osteitis and the use of normal saline mouth rinse is adequate.