بررسي ميزان آگاهي و توانمندي دانشجويان پزشكي (كارورز) دانشگاه علوم پزشكي مازندران با احيا قلبي - تنفسي(CPR)در سال 1390

Levels of Knowledge and Skills of Medical Interns in Mazandaran University of Medical Sciences about Cardio- Pulmonary Resuscitation, 2011

سابقه و هدف: آگاهي و توانايي انجام احيا قلبي- ريوي بر هر دانشجوي پزشكي در حال فارغ التحصيل واجب است.از آن جايي كه تنها احيا قلبي ريوي صحيح و موثر مي تواند احتمال بقا بيماران دچار ايست قلبي- تنفسي را بالا ببرد، ارزيابي و كنترل چگونگي انجام احيا اهميت بسيار دارد. تاكنون در اين زمينه مطالعه م شابهي در دانشگاه علوم پزشكي مازندران صورت نگرفته است. هدف از اين مطالعه تعيين آگاهي و مهارت كارورزان دانشگاه علوم پزشكي مازندران در احيا قلبي- ريوي در سال 1390 بود. مواد و رو شها: در اين مطالعه توصيفي- تحليلي 80 نفر از كارورزان دانشگاه علوم پزشكي مازندران مورد ارزيابي قرار گرفتند. ابتدا با يك پرسشنامه استاندارد در مورد ميزان شناخت تيوريك كارورزان در مورد احيا قلبي - ريوي اطلاعات جمع آوري شد. سپس از تمامي شركت كننده ها بر اساس چك ليست استاندارد آزمون عملي گرفته شد . اطلاعات با استفاده از روش هاي آماري مورد ارزيابي قرار گرفت. بهترين منبع .(n=0/ يافته ها: هيچ يك از شركت كننده ها مهارت كامل در انجام صحيح احيا قلبي ريوي نداشتند ( 0 اكثر كارورزان ميزان آگاهي و توانايي (n= جهت آموزش گذراندن دوره طب اورژانس مطرح شده است ( 40 درصد 32 از نظر ميزان آگاهي تيوريك اكثر كارورزان (n= 47 درصد 38 / خود از احيا قلبي- ريوي را در حد مقدمات دانستند ( 5 .(n= در حد ضعيف بوده اند ( 50 درصد 40 استنتاج: اين مطالعه بر لزوم گنجاندن دوره هاي متعدد و كارگاه هاي آموزشي احيا قلبي- ريوي براي تمامي دانشجويان پزشكي و ارزيابي مجدد مهارت آن ها تاكيد مي كند. علاوه بر اين بنيانگذاري استراتژي هاي جديد در آموزش احيا قلبي - ريوي امري غير قابل اجتناب به نظر م يرسد.

Background and purpose: Only correct and effective Cardiopulmonary resuscitation (CPR) can increase the survival probability of patients with cardiopulmonary arrest. Therefore, assessing and controlling the CPR performance is of great importance. The aim of this study was to determine the CPR skills and knowledge of medical students in Mazandaran University of Medical Sciences. Materials and methods: Eighty students of medicine in their internship participated in the study. Theoretical knowledge of students on CRP was assessed through a questionnaire. Then all the subjects performed CPR on a resuscitation manikin. To analyze the data t-test and ANOVA were done in SPSS ver.16 Results: None of the participants was completely competent in performing CPR. Among the students 32 (40%) believed emergency medicine courses as the best resource for proper learning of CPR. Thirty eight (47%) participants stated their level of proficiency in CRP as preliminary while the study showed poor theoretical knowledge among 50% of the subjects. Conclusion: This study underscores the necessity of compulsory CPR trainings for all medical students and re-assessment of their CPR skills. Moreover, establishing new strategies for CPR education should be taken into account.