بررسي اپيدميولوژيك موارد اقدام به خودكشي در استان چهارمحال و بختياري در طي سال هاي 1382 تا 1391

Epidemiologic study of suicide attempt cases in Chaharamahal and Bakhtiari province in 2003-2012

مقدمه: اقدام به خودكشي، مساله مهم بهداشت عمومي و رفتاري ضد اجتماعي است. به دليل لزوم داشتن اطلاعات دقيق به منظور پيشگيري از آن، به بررسي اپيدميولوژيك اقدام به خودكشي در استان چهارمحال و بختياري در يك دوره 10 ساله پرداختيم. روش ها : در اين مطالعه ي توصيفي- تحليلي از نوع بررسي داده هاي موجود، تمام پرونده هاي اقدام به خودكشي در استان چهار محال و بختياري از سال 1382تا پايان 1391 بررسي شد. چك ليست با 13 آيتم (سن، جنس، تحصيلات، تاهل، محل سكونت، بيماري رواني، بيماري جسمي، منبع گزارش، روش، سال، فصل، سابقه و نتيجه خودكشي) تكميل و داده ها با استفاده از نرم افزار spss16 و آزمون هاي آماري كاي دو و تي مستقل تجزيه تحليل شد. يافته: در دوره 10 ساله در اين استان، 3206 مورد اقدام به خودكشي گزارش شده بود كه درصد كمتري (7/8%) خودكشي موفق(منجر به مرگ) بود. ميانگين سن اقدام به خودكشي 65/9±25/25 سال بود. توزيع فراواني اقدام به خودكشي در زنان، جوانان، تحصيلات متوسطه و در مناطق شهري بيشتر بود. درصد بيشتري (9/78%) از افراد با مصرف دارو و درصد كمتري با تزريق هوا (1/0%) اقدام به خودكشي كرده بودند. بيشترين ميزان خودكشي موفق در روش اسلحه (3/93%) و كمترين ميزان (0%) در روش خودزني و تزريق هوا بود. نتيجه گيري: نتايج نشان داد كه توزيع خودكشي برحسب اطلاعات دموگرافيك متفاوت است. همچنين شايع بودن خودكشي با دارو كه سبب خودكشي ناموفق مي شود شايد به دليل جلب توجه ديگران باشد و اين مطلب لزوم افزايش ارتباطات عاطفي با اين افراد را مي رساند.

Introduction: Suicide is an important issue in public health and an anti-social behavior. To prevent, there was a need to gather precise information about the issue. Therefore, this study was aimed to conduct an epidemiologic study of suicide rate in Charmahal & Bakhtiari province in a 10-year period. Method and Materials: In this descriptive-analytical study with reviewing the existing data, all the cases of attempted suicide in Chaharamahal & Bakhtiari from 2003 to 2012 were examined. Data was gathered by using a checklist including items including age, sex, education, marital status, place of live, past mental and physical disease, report source, the method of suicide, time (season and year of committing suicide) and the outcome of suicide. The data was analyzed by SPSS16 through x2 and independent t-test. Results: In a10-year period, 3206 cases of suicide in this province were reported among which only 8.7% were successful (result in death).The suicide mean age was 25.25±9.65 years. The suicide attempts were more common in women, youth and in people with high school education and in urban areas. The most commonly used method of suicide was related to poisoning using drugs (78.9%) and less commonly used method was using air injection (0.1%).The highest and lowest percentage of successful suicide was due to weapon (93.3%) and self-mutilation/ air injection respectively (0.0%). Conclusion: The findings indicated that the suicide distribution varied based on the demographic variables. Besides, the prevalence of committing suicide by medication which was mainly unsuccessful is likely as a way of drawing attention to other people. This can show the importance of establishing an emotional relationship with these people