تاثير طرح ملي طناورز بر هماهنگي چشم – دست دانش آموزان پسر مقطع چهارم ابتدايي

The Effect of Rope Jumping National Plan on Eye–Hand Coordination in Fourth Grade Elementary School Students

هماهنگي، طرح يابي بدن و اندام ها در ارتباط با اشيا و رخدادهاي محيطي است. هدف از اين پژوهش، بررسي لزوم اجراي طرح طناورز در مدارس كشور بود و از آنجا كه يكي از مشكلات عمده در يادگيري نوشتن، هماهنگي چشم و دست است، تاثير يك دوره تمرينات طناب زني بر هماهنگي چشم – دست در دانش آموزان پايه چهارم ابتدايي بررسي شد. پژوهش حاضر با گروه آزمايش و گروه كنترل همراه با طرح پيش آزمون – پس آزمون روي دانش آموزان پايه چهارم ابتدايي در سال 91 – 1390 در شهرستان بهارستان تهران انجام گرفت. آزمودني ها 60 دانش آموز پسر پايه چهارم ابتدايي بودند كه به طور نمونه گيري مرحله اي انتخاب و به تعداد برابر به دو گروه تقسيم شدند. دانش آموزان گروه آزمايش به مدت 10 هفته و هفته اي 3 جلسه به مدت 50 دقيقه برنامه منتخب طناب زني را اجرا كردند. براي ارزيابي مهارت هماهنگي چشم – دست، از مجموعه آزمون وي – ينا در دو نوبت پيش آزمون – پس آزمون استفاده شد. داده هاي حاصل پس از سنجش نرمال بودن به وسيله آزمون K-S با استفاده از آزمون آماري t مستقل و وابسته در سطح معناداري 05/0 تجزيه وتحليل شد. نتايج نشان دهنده پيشرفت معنادار در گروه آزمايش (44/0 = P براي دست راست و 009/0 = P براي دست چپ) بود. همچنين بين ميانگين نمره پس آزمون هماهنگي چشم – دست در گروه هاي آزمايش و كنترل تفاوت معناداري مشاهده شد (0009/0 = P). نتايج نشان داد كه برنامه‌تمريني طرح طناورز موجب پيشرفت در هماهنگي چشم – دست شده است. ازاين رو اين تحقيق اجراي طرح طناورز را در مدارس كشور مفيد و ضروري مي داند.

Coordination, body and limb designs are related to the environmental objects and events. The aim of this study was to investigate the necessity to implement rope jumping program in Iran schools and since one of the major problems in learning how to write is eye–hand coordination, the effect of a rope jumping training course on eye–hand coordination was investigated in the fourth grade elementary students. In this case, 60 male students from fourth grade of elementary schools in Baharestan city of Tehran (in 1390-91) were selected by stage sampling method and were divided into experimental and control groups. Experimental group performed the selected rope jumping program three sessions a week for 10 weeks. To evaluate the eye–hand coordination skill, the Vienna test was used in pretest and posttest. After the normality of data was tested by K-S test, they were analyzed using independent and dependent t tests at P?0.05. Results indicated significant improvements in the experimental group (P=0.44 for the right hand and P=0.009 for the left hand). Also, there was a significant difference in the posttest mean scores of eye–hand coordination between the experimental and control groups (P=0.0009). The results showed that the rope jumping exercise program enhanced eye-hand coordination. So this research necessitated the implementation of the rope jumping program in Iran schools.