سطح توسعه شاخص‌هاي بهداشتي-درماني شهرستان هاي استان كرمانشاه از نظر عدالت اجتماعي ( 1389)

The development level of health indicators in Kermanshah province from the perspective of social justice in 2010

زمينه: پژوهش حاضر با هدف تحليل و سنجش سطح توسعه خدمات بهداشتي- درماني شهرستان‌هاي استان كرمانشاه در سال 1389 از منظر عدالت اجتماعي انجام گرديد. روش‌ها: با بهره گيري از تكنيك‌هاي روش تقسيم بر ميانگين و تحليل مولفه‌هاي اصلي، در چارچوب نرم-افزارهايSPSS،GIS و Excel و با استفاده از سيزده شاخص دسترسي به خدمات بهداشتي- درماني، به تجزيه و تحليل داده هاي مستخرج از سالنامه‌هاي آماري مركز آمار ايران و آمار استانداري كرمانشاه پرداخته شد. يافته ها: براساس مقدار شاخص مركب به‌دست‌آمده، شهرستان ‌هاي كرمانشاه، قصرشيرين و پاوه در رديف برخوردارترين و شهرستان ‌هاي ثلاث باباجاني، روانسر و دالاهو در محدوده‌ محروم ترين شهرستان هاي استان از لحاظ برخورداري از خدمات بهداشتي- درماني مي باشند. نتيجه‌گيري: عواملي چون عدم ديد فضايي در برنامه ريزي ها، توجه خاص به تامين خدمات بهداشتي درماني براي شهرستان‌هاي جنگ‌زده استان و انگيزه اشتغال در زادگاه، بر اين مساله تاثيرگذار بوده است. لذا نتيجه تحليل اطلاعات، بيانگر عدم تعادل و تناسب كميت و پراكندگي خدمات بهداشتي و درماني با ميزان جمعيت شهرستان‌ها وهمچنين نابرابري در دستيابي شهروندان به اين بخش از رفاه شهروندي است.

Background: The main purpose of this study was to analyze and assess the development level of health services in Kermanshah province from the perspective of social justice in 2010. Methods: The data extracted from the statistical yearbooks in Statistical Center of Iran and Governorʹs House in Kermanshah Province were studied by Division by Mean and Principal Component Methods in the framework of GIS, SPSS and Excel software using thirteen indicators of access to health. Results: Findings indicated that, based on the composite index gained, Kermanshah, Qasr-e Shirin and Paveh cities were the most advantaged in terms of a range of health indicators and Salas Babajani, Ravansar and Dalaho were the most disadvantaged cities. Conclusion: Factors such as lack of spatial planning perspective, special concern for the provision of health services in war-torn cities and motivation to work in the hometown, have affected this issue. Thus, the data indicate lack of balance and proportion of the quantity and distribution of health services to the population of the cities as well as inequality in citizens’ access to the civil welfare.