ميزان بقا در اقدام‌كنندگان به خودسوزي در استان كرمانشاه (90-1389)

The survival rate of self-immolators in Kermanshah Province 2010- 2011

زمينه: خودسوزي يكي از خشن‌ترين روش‌هاي اقدام به خودكشي است كه در ايران شيوع بالايي دارد. بيشترين ميزان ميرايي ناشي از خودكشي و خودسوزي در ايران مربوط به استان كرمانشاه است. مطالعه حاضر با هدف بررسي ميزان بقا و عوامل تاثيرگذار بر بقا اقدام‌كنندگان به خودسوزي در استان كرمانشاه انجام شد. روش‌ها: در اين تحقيق كليه افرادي كه در طي سال‌هاي 1389 و 1390 در استان كرمانشاه در اثر خودسوزي فوت كرده و يا نياز به بستري داشتند مورد بررسي قرار گرفتند؛ برآورد تابع بقا با استفاده از روش كاپلان ماير انجام و مقايسه‌ها توسط آزمون لگ رتبه و رگرسيون كاكس در نرم افزار Stata12 صورت گرفت. يافته‌ها: 343 نفر طي سال‌هاي 1389 و 1390 در استان كرمانشاه اقدام به خودسوزي كردند. كه 288 نفر (84%) از آن‌ها زن بودند، از اين تعداد 184 نفر (6/53%) در اثر اقدام به خودسوزي فوت كردند. ميانگين و ميانه زمان بقا در افرادي كه اقدام به خودسوزي عمدي كرده بودند به‌ترتيب 6/2±33 و 2±11 روز بود. برآورد ميزان بقا با استفاده از آزمون لگ رتبه حاكي از آن بود كه ميزان بقا با سن، اختلال رواني، اعتياد به مواد مخدر و درصد سوختگي ارتباط معناداري دارد، اما با جنسيت، وضعيت تاهل و عامل سوختگي ارتباط معناداري ندارد. بعد از آناليز چندمتغيره با استفاده از رگرسيون كاكس فقط دو متغير درصد سوختگي و سن توانستند در مدل باقي بمانند و ساير متغيرها از مدل حذف شدند. نتيجه‌گيري: ميزان ميرايي ناشي از خودسوزي بسيار بالا است و از طرفي ميانگين و ميانه بقا در افرادي كه اقدام به خودسوزي كرده‌اند بسيار پايين است بنابراين نياز است اقدامات درماني به سرعت و بدون هدر دادن وقت انجام گيرد.

Background: Self-immolation is one of the most violent methods of suicide, which is spreading in Iran. The highest rate of deaths due to committing suicide and self-immolation in Iran is observed in Kermanshah province. This research was conducted to study the survival rate and the factors that influence survival among the ones who commit self-immolation in Kermanshah province. Methods: In this study, all the cases who did not survive, as well as all the ones who were hospitalized due to self-immolation in Kermanshah province during 2010 and 2011 were examined. The Kaplan-Meier method was used to estimate the survival function, and in order to do the comparisons, Logrank test and Cox Regression were employed using Stata 12 software. Results: The results indicated that during 2010 and 2011, 343 individuals committed self-immolation in Kermanshah Province, while, 288 (84%) were women. Also, it was found that 184 (53%) did not survive, the mean and median of survival time in those who committed suicide deliberately, were 33±2.6 and 11±2 days respectively. Estimation of survival rate using Logrank test indicated that survival rate had a significant relationship with age, mental disorders, drug addiction, and TBSA (Total Body Surface Area), while it did not suggest a statistically significant relationship with gender, marital status and cause of injury. After multivariate analysis using Cox regression, only two variables of age and TBSA could remain in the model and the other variables were excluded from the model. Conclusion: The death toll due to self-immolation is very high and the mean and median of survival time among the people who committed self-immolation is very low. Therefore, it is recommended that remedial action be performed quickly without wasting time.