The Effect of Physicochemical Surface Treatment Methods on Bond Strength of Zirconia to Resin Cement: A Review of the Literature

اثر روش‌هاي فيزيكوشيميايي اصلاح سطح زيركونيا بر استحكام باند سمان رزيني: مرور مقالات

سابقه و هدف:زيركونيوم اكسايد به عنوان ماده سراميكي داراي استحكام بالا، در دهه هاي اخير مورد توجه ويژه اي قرار گرفته است. با اين وجود برخلاف برتري هاي مكانيكي، اين ماده به دليل ماهيت خنثي و مقاومت در برابر عوامل شيميايي، اتصال ضعيفي به سوبستراهاي مختلف اعم از سنتتيك و بافت ها برقرار مي كند و در بهبود روش هاي باندينگ، براي گير بيشتر، جلوگيري از ريزنشت و افزايش مقاومت به شكست ترميم حايز اهميت است. مرور مقالات: از زمان معرفي اين ماده، روش هاي اصلاح سطح متعددي جهت افزايش استحكام باند سمان هاي رزيني مورد بررسي قرارگرفته‌اند. برخي از اين روشها عبارتند از: روش هاي سايش سطح از جمله ابريژن توسط ذرات، سايش توسط فرز و كاغذهاي ساينده، پوشش تريبوشيميايي سيليكا، روش هاي silicoating، glass micropearls، استفاده از glaze، selective infiltration etching، اچ داغ و استفاده از مونومرهاي فسفات استر؛ كه در اين مقاله مرور مي شوند. نتيجه‌گيري: با وجود مطالعات گسترده، هيچ روش درماني خاصي به عنوان پروتكل استاندارد براي بهبود اتصال به ترميم هاي زيركونيايي مورد توافق نيست.

Objective: Zirconium oxide has gained the spotlight during the recent years as a high strength ceramic material. However, despite its mechanical superiorities, it forms a weak bond with different synthetic substrates and tissues due to its neutral nature and resistance against chemical agents. Therefore, it is important to improve the bonding technique in order to prevent microleakage and increase retention and fracture resistance of the restoration. Literature Review: Since the discovery of zirconium oxide, several surface treatment methods have been evaluated to increase its bond strength to resin cement such as surface grinding with micro-abrasion, burs or abrasive papers, tribochemical silica coating, silicoating, glass micropearls, glaze-on technique, selective infiltration etching, hot etching and use of phosphate ester monomers. The mentioned techniques and related articles are reviewed and discussed in the present study. Conclusion: Despite extensive studies, no consensus has been reached about a specific treatment as the standard protocol for improving the bond strength of zirconia restorations.