آپارتمان نشيني و آشپزخانه در ايران

Urbanization and the Kitchen in Iran

امروزه بي‌توجهي معماران و طراحان به ارزش‌هاي متفاوت زنانه، غالب‌هاي جديد غير قابل انعطافي را تشكيل داده است. وجود آشپزخانه‏هاي باز در خانه‌ها و آپارتمان‌هاي جديد جزيي از ساختار واحد مسكوني امروز ايران به حساب مي‌آيد. اين تغيير فضايي پيامدهايي در نظام اجتماعي و روابط انساني دارد. اين مقاله در صدد كاوش تجربه زيست زنان ايراني در اين فضاي نوپديد است. اين مقاله با بهره‌مندي از روش مصاحبه كيفي تفاسير زنان تهراني از اين پديده را بازنمايي مي‌كند. زنانِ موافقِ مورد مصاحبه دلايلي چون از ميان رفتن حريم اختصاصي، نامناسب بودن اين سبك معماري با سبك زندگي ايرانيان در زمينه آشپزي و پوشش را عمده‌ترين دلايل مخالفت خويش با اين سبك معماري ذكر كرده‌اند. در مقابل زيبايي و به روز بودن و همچنين امكان ارتباط بيشتر با فضاهاي ديگر و خانواده از سوي زنانِ موافق، دلايل مناسب بودن اين سبك دانسته شده است. يافته‌هاي اين مقاله ضرورت ارايه مدل‌هاي معماري متنوع‌تر براي خانه‌هاي ايراني را مطرح مي‌كند. مدل‌هايي كه ضمن دارا بودن ارزش‌هاي زيباشناختي براي سبك‌هاي زندگي متنوع زنانِ ايران، گزينه‌هاي متنوع‌تر و سازگارتري را عرضه نمايند.

This article aims at the relation between Iranian women and Iranian modern spaces such as kitchens. Their approach towards their homes and spaces especially kitchen has been studied through a survey done on about 15 women from different types of culture, education and age, mainly having a middle or high class level .Different lifestyles and classifications in religious believes has presented various results. Different tastes have lead to paradoxical feedbacks from these social classes and lifestyles. Yet a particular kitchen type for an Iranian culture is necessary. Key words: Women, kitchen, esthetic, belief, space, culture