دينو (بررسي و تحليل سرودي به زبان گوراني)

“Dinu” (Studying and Analyzing a Song in Gurani Language)

آيين زرواني از كهنترين آيينهاي بشري است كه با زندگي و انديشه هاي ابتدايي انسان درپيوند است. يكي از برجسته ترين آموزه هاي اين آيين باور به سرنوشت و بخت و تاثير سپهر و روزگار در زندگي انسان است. هرچند در متون اوستايي از اين آيين چندان ياد نشده است، اما در متون پهلوي جايگاهي مهم دارد كه از اين طريق به متون فارسي زردشتي، فارسي و عربي راه يافته است. يكي از مهمترين منابع مطالعاتي درباب آيين زرواني زبان، فرهنگ و ادبيات گوراني است. گذشته اين زبان به روزگار هخامنشي برمي-گردد و تا به امروز پايدار مانده و ادبياتي غني و پربار دارد. سرود «دينو» يكي از نمونه هاي زرواني در فرهنگ گوراني است. گفتگوي شاعر با روستاي محل سكونت خود، روزگار و فلك در اين سرود سرشار از انديشه هاي زرواني در شكايت از روزگار است. در اين مقاله به شيوه اي توصيفي به معرفي متن گوراني، آوانگاري، ترجمه، واژه شناسي و تحليل اين سرود پرداخته شده است.

Zurvanism is one of the oldest sects related to primitive human life style and thoughts. One of the most outstanding doctrines of this sect is determinism and believing in the influence of fate on human destiny. Although there are few traces of Zurvanism in the Avestan texts, they assume a prominent position in Pahlavi texts through which they find their way into Arabian and Persian literature. One of the most important sources of investigation about this system of thought is the Gurani culture and literature. This language dates back to Achaemenid era. “Dinu” is an example of Zurvanist influence on the Gurani culture. In a dialogue between the poet and the village of his residence, he is complaining about his fate and fortune. This paper introduces, transcribes, translates and examines the lexis of this song using a descriptive method.