بررسي رابطه‌ي پلي مورفيسم ژن سيتوكين‌هاي پيش‌التهابي اينترلوكين يك آلفا و بتا با بيماري پريودنتيت مزمن

Assessment of correlation between pro-inflammatory cytokine Interleukin-1 α, B gene polymorphisms and chronic periodontit

چكيده مقدمه: بيماري‌هاي پريودنتال بيماري‌هاي چند علتي هستند كه در حضور باكتري‌ها و تحت تاثير عوامل محيطي و ژنتيكي ايجاد مي‌شوند و كنترل عوامل زمينه‌اي مي‌تواند در پيشگيري از ابتلا به آن‌ها كمك كننده باشد. هدف از اين مطالعه بررسي رابطه پلي‌مورفيسم ژن اينترلوكين يك آلفا و بتا با پريودنتيت مزمن بود. مواد و روش‌ها: مطالعه به‌صورت مورد- شاهدي در 36 بيمار پريودنتيت مزمن و 36 فرد سالم از نظر پريودنتالي؛ از جمعيت ايراني، نژاد‌ آريايي و قوميت اصفهاني در بخش پريودنتولوژي دانشكده‌ي دندان‌پزشكي دانشگاه آزاد اسلامي، واحد خوراسگان انجام شد. پس از استخراج DNAاز خون محيطي افراد، پلي‌مورفيسم ژن اينترلوكين يك آلفا‌ و بتا بررسي شد. آناليز داده‌ها با آزمون Chi-squareو Fisher’s exact testانجام شد (05/0 = ?). يافته‌ها: بين فراواني ژنوتيپ 2/2،889-‌ اينترلوكين يك آلفا و پريودنتيت مزمن و هم‌چنين بين فراواني آلل1،889- ‌اينترلوكين يك آلفا و سلامت پريودنتال (03/0 =p value ) ارتباط معني‌داري وجود داشت. بين فراواني هيچ يك از ژنوتيپ‌هاي 3954+ اينترلوكين يك بتا و پريودنتيت مزمن (14/0 =p value ) و نيز بين فراواني هيچ يك از آلل‌هاي3954+ اينترلوكين يك بتا و بيماري فوق (06/0 =p value ) ارتباط معني‌داري مشاهده نشد. نتيجه‌‌گيري: طبق نتايج مطالعه‌ي حاضر، وجود ارتباط پلي‌مورفيسم ژن889- ‌اينترلوكين يك آلفا و پريودنتيت مزمن در جامعه‌ي مورد بررسي، وجود اين ژن را به‌عنوان يك عامل خطر در ابتلا به بيماري پريودنتيت مزمن مطرح مي‌كند. در عين حال عدم ارتباط بين پلي‌مورفيسم ژن 3954+ اينترلوكين يك بتا با پريودنتيت مزمن استفاده از اين ژن را به‌عنوان يك نشان‌گر در استعداد ابتلا به بيماري فوق مورد ترديد قرار مي‌دهد. كليد واژه‌ها: پريودنتيت مزمن، پلي‌مورفيسم ژنتيكي، ‌اينترلوكين يك آلفا، اينترلوكين يك بتا، ژنوتيپ

Abstract Introduction: Periodontal diseases are multifactorial conditions that are induced in the presence of bacteria and under the influence of environmental and genetic factors. Management of environmental factors might help prevent such diseases. The aim of this study was to investigate the relationship between interleukin-1?, B gene polymorphism and chronic periodontitis (CP). Materials and Methods: This case-control study included 36 subjects with chronic periodontitis referred to Periodontology Department of Khorasgan Dental School and 36 periodontally healthy controls, with an ethnic origin of Isfahani Iranian race. Extracted DNA from peripheral blood was used to evaluate interleukin-1?, B gene polymorphism. Data were analyzed using chi-squared and Fisher’s exact tests (?=0.05). Results: There was a significant association between IL-1? -889, 2/2 genotype and CP and between IL-1? -889 allele and periodontal health (p value = 0.03). There was no significant association between IL-1B +3954 genotype and CP (p value = 0.14). There was no significant association between IL-1B +3954 alleles and CP (p value = 0.06). Conclusion: Based on the results of the present study, association between IL-1? -889 polymorphism in the population presented here confirms this gene as a risk factor for CP. However, the lack of any association between IL-1B +3954 polymorphism and CP makes it dubious to use this gene as a marker of susceptibility to CP. Key words: Chronic periodontitis, Genetic polymorphism, Genotype, IL-1?, IL-1B