اثربخشي آموزش گروهي مهارت هاي زندگي در بيماران اسكيزوفرنيك

The Effectiveness of Group Training of Life Skills on Schizophrenia Patients: Applications for Comprehensive Therapeutic Methods

زمينه و اهداف: اين پژوهش يك مطالعه پيش آزمون، پس آزمون با گروه كنترل بود. 40 بيمار اسكيزوفرني بصورت تصادفي انتخاب و به دو گروه مساوي، گروه آزمايش و كنترل، تقسيم شدند. روش بررسي: گروه آزمايش 12 جلسه تحت آموزش مهارت هاي زندگي قرار گرفتند. داده ها توسط پرسشنامه نيمرخ مهارتهاي زندگي جمع آوري شد. نتايج دو گروه آزمايش و كنترل با استفاده از آزمون t و روش نمره هاي افزوده مقايسه شد. يافته ها: يافته‌ها نشان دادند كه بين دو گروه آزمايش و كنترل در مهارت تعامل اجتماعي و توانايي اجتماعي/ شخصي (001/0=p) تفاوت معني دار وجود دارد. اما بين اين دو گروه در مهارت هاي مراقبت از خود (230/0=P) و كاهش آشفتگي (330/0=P) تفاوت معني دار بدست نيامد. نتيجه گيري: آموزش مهارت هاي زندگي در دو مهارت مراقبت از خود و كاهش آشفتگي در پس آزمون نسبت به پيش آزمون افزايش چشم‌گير و معني داري ايجاد نكرد. ولي در مهارت هاي تماس اجتماعي، روابط بين فردي، و مسيوليت پذيري تفاوت معني دار آماري بين پيش آزمون و پس آزمون گروه آزمايش بوجود آورد.

Background and Objectives: Group training of life skills means how to use behavioral techniques in schizophrenic patients to manage their interpersonal and interpersonal deficiencies, to achieve independent lofe skills. The present study intends to investigate the effectiveness of training five different life skills, including; self-care skill, disturbance reducing skill, interpersonal communication skills, social contact and responsibility taking in schizophrenia patients. Materials and Methods: This study was a pretest and posttest designed study. Frothy schizophrenia patients were randomly allocated and divided in two equal groups, study and control group. Study group underwent twelve sessions of life skill training. Data was gathered by life skills profile questionnaire. Results: The results were compared between study and control group using test and gain score method. There were meaningful difference between study and control group in their social interaction skill and personal/social ability (P=0/001). There were not a meaningful difference in self care (P=0/230) and disturbance reducting skills (P=0/330) between these two groups. Conclusion: Training life skills including self-caring skill and disturbance reducting did not change noticeably in posttest in comparison with pretest. But in social contact skill, interpersonal skill and responsibility taking there was a significant difference statistically between pretest and posttest in study group.