تحول در نحوه كاربرد حق وتو در شوراي امنيت سازمان ملل متحد

The Evolution of the Use of Veto Right in United Nation Security Council

پژوهش حاضر به بيان اين نكته مي‌پردازد كه نحوه كاربرد حق وتو در شوراي امنيت سازمان ملل متحد همواره متاثر از تحولات روابط و موازنه قدرت اعضا دايم اين شورا بوده است. بر اين اساس در دوره جنگ سرد با توجه به تخاصم و تضاد اعضا دايم در قالب جهان دو قطبي و امكان و تمايل كمتر براي همكاري و مشورت اين اعضا در شوراي امنيت، مي توان شاهد استفاده وسيع آنان از حق وتو در جلسات علني شورا بود. اين نحوه كاربرد حق وتو پس از جنگ سرد با فروپاشي شوروي و نظام دوقطبي، فروكش كردن مخاصمات و تضادهاي اعضا دايم، امكان و تمايل بيشتر براي همكاري و مشورت در شوراي امنيت، مماشات اعضا دايم در مقابل يكديگر و وجود مخالفت‌ها و ادعاها نسبت به حق وتو متحول شده و اثرات خود را به دو صورت نمايان ساخته است: نخست كاهش شديد تعداد وتوهاي باز يا واقعي در جلسات علني شوراي امنيت سازمان ملل متحد، دوم افزايش استفاده از وتوي پنهان عمدتاً در مشورت هاي غيررسمي شوراي امنيت سازمان ملل متحد.

This study suggests that the way of using the Right of Veto in the UN Security Council has always been affected by the evolution of relations and the balance of power among its permanent members. Therefore, during the Cold War, regarding hostility and animosity between the permanent members in the framework of the Bipolar World and their less possibility and tendency for cooperation and consultation in the Security Council, there was a widespread use of their Right of Veto in the public meetings of the Security Council. This above mentioned way of using the Right of Veto after the end of the Cold War has been transformed through the collapse of the former Soviet Union, reducing the hostilities and animosities between the permanent members, more possibility and tendency for cooperation and consultation in the Security Council, the appeasement of the permanent members towards each other and the development of objections and claims to the Right of Veto; a transformation that has shown its impacts in two ways: First, high reduction of the number of the open or real vetoes in the UN Security Council public meetings and Second, increase in the use of the hidden veto, mainly in the UN Security Council informal consultations.