تعيين ميزان انجام خودمراقبتي در بيماران ديابتي مراجعه‌كننده به درمانگاه غدد بيمارستان طالقاني شهر تهران

A determination of self-care performance among diabetic patients in endocrine clinic of Taleghane hospital in Tehran

مقدمه: ديابت بيماري مزمني است كه به رفتارهاي خودمراقبتي ويژه‌اي تا پايان عمر نياز دارد. طبق بررسي‌هاي موجود مهم‌ترين عامل زمينه‌ساز مرگ و مير بيماران ديابتي و ابتلا به عوارض ديابت عدم انجام خودمراقبتي مي‌باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسي ميزان انجام خودمراقبتي در بيماران ديابتي مراجعه‌كننده به درمانگاه غدد بيمارستان طالقاني شهر تهران در سال 1390 انجام گرفت. روش: در اين پژوهش توصيفي، 275 بيمار ديابتي نوع 1و2 به روش نمونه‌گيري در دسترس از بين بيماران ديابتي مراجعه‌كننده به درمانگاه غدد در مدت 2 ماه با توجه به معيارهاي ورود انتخاب شدند. ابزارهاي به كار رفته در پژوهش شامل پرسشنامه مشخصات فردي و مقياس خلاصه فعاليت‌هاي خودمراقبتي ديابت بود. داده‌ها توسط آمار توصيفي و آزمون‌هاي من‌ويتني و كروسكال‌واليس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: اكثريت نمونه‌هاي پژوهش به ترتيب از نظر وضعيت خودمراقبتي در سطوح متوسط (8/37%) و ضعيف (9/34%) خودمراقبتي قرار داشتند و ميانگين نمره كلي خودمراقبتي 4/51 با انحراف معيار 54/21 بود كه نشان‌دهنده خودمراقبتي متوسط است. بيشترين انجام خودمراقبتي را نمونه‌ها در ابعاد مصرف منظم انسولين، قرص‌هاي خوراكي ضد ديابت (28/78 ) و رعايت رژيم غذايي (17/64) داشته‌اند. نتيجه‌گيري: با توجه به اين كه اكثر بيماران ديابتي در اين پژوهش از نظر خودمراقبتي در سطوح متوسط و ضعيفي قرار دارند، به نظر مي‌رسد پرسنل سيستم‌هاي بهداشتي و درماني از جمله پرستاران بايد بر لزوم گسترش و حمايت از برنامه‌هايي كه محتواي آن‌ها آموزش و پيگيري منظم خودمراقبتي در بيماران ديابتي مي‌باشد تمركز و مشاركت بيشتري داشته باشند.

Introduction: Diabetes is a chronic disease that need special self-care behaviors until end of life. According to studies, undoing self-care is a main reason for mortality and afflicted to chronic complication in diabetic patients. Purpose of this study was to determine the performance of self-care among diabetic patients in endocrine clinic of Talegane hospital in Tehran in 2011. Method: In this descriptive study 275 type 1 and 2 diabetic patients were selected by convenience sampling. The scales of this study were demographic questionnaire and summary of diabetes self-care activity measure. The data was analyzed by descriptive statistics, Mann-Whitney and Kruskal-Wallis test. Results: The results showed that most of patients had a moderate (37.8) and weak (34.9) self-care. The mean score of self-care was 51.4 and that indicate moderate self-care. The majority of patients were performed self-care in dimension of regular intake of insulin and oral drugs (78.28) and diet (64.17). Conclusion: According to findings, more attention should be paid to education and follow up self-care programs by medical services staff such as nursing for improve self-care among diabetics patients.