مقايسه پيامدهاي تغذيه با حجم‌هاي مختلف در نوزادان نارس

COMPARING OUTCOMES OF DIFFERENT FEEDING VOLUMES IN PRETERM INFANTS

پيش زمينه و هدف: بهترين روش تغذيه دهاني در نوزادان نارس هنوز مشخص نيست. در زمينه زمان آغاز تغذيه، اينكه آيا اين تغذيه بايستي با حجم بسيار كم در نوزادان نارس و كم وزن بكار رود؛ و اينكه با چه سرعتي بايد افزايش يابد؛ بحث وجود دارد. در نوزادان نارس تخليه معده تاخيري بوده و معمولاً در معده آن‌ها باقي مانده غذايي وجود دارد. لذا، معمولاً افزايش سرعت تغذيه در اين نوزادان به آهستگي صورت مي‌گيرد. با اين وجود، برخي مطالعات جديد اين نظريه را به چالش گرفته‌اند. هدف از اين مطالعه، مقايسه پيامدهاي تغذيه با افزايش حجم‌هاي مختلف در نوزادان نارس بوده است. مواد و روش‌ها: در يك كارآزمايي باليني شاهددار، 140 نوزاد نارس 34-30 هفته طي مدت 12 ماه در مركز آموزشي-درماني الزهرا (س) بررسي شدند. اين نوزادان به طور تصادفي به سه گروه تقسيم گرديدند: سرعت افزايش حجم شير به ميزان ml/kg/day 20 (گروه اول، 60 نوزاد)، سرعت افزايش شير به ميزان ml/kg/day 24 (گروه دوم، 40 نوزاد) و سرعت افزايش شير به ميزان ml/kg/day 30 (گروه سوم، 40 نوزاد). پيامدها در سه گروه مقايسه شدند. يافته‌ها: ميزان وزن گيري طي هفت روز در سه گروه تفاوت آماري معني‌داري نداشت. سن شروع تغذيه، زمان رسيدن حجم شير به ml/kg 150، مدت انفوزيون داخل وريدي، مدت دريافت آنتي‌بيوتيك، مدت بستري بيمارستاني، مدت زمان لازم جهت رسيدن به وزن زمان تولد، مدت NPO بودن، زمان دريافت تمامي شير از طريق دهان، مدت نياز به اكسيژن و مدت نياز به ونتيلاتور در تمامي موارد در گروه سوم نسبت به گروه اول از وضعيت مناسب تري برخوردار بود. همين برتري در گروه دوم نسبت به گروه اول بجز در مورد سن شروع تغذيه و مدت NPO بودن مشاهده شد. تنها از نظر رسيدن حجم شير به ml/kg 150 و زمان دريافت تمامي شير از راه دهان، گروه سوم بر گروه دوم برتري داشت. در تمامي نوزادان، عوارض جزيي بود. نتيجه گيري: بر اساس يافته‌هاي اين مطالعه در نوزادان نارس 34-30هفته، احتمالاً سرعت افزايش حجم تغذيه دهاني به ميزان ml/kg/day 30 ايمن مي‌باشد. قبل از توصيه به استفاده روتين از اين سرعت افزايش حجم شير مطالعات ديگري بر روي تعداد بيشتري از نوزادان نارس لازم است.