كاربرد تجزيه مقدار تكين در روش تركيب مودهاي مولفه‌ها با رويكرد تجربي در مدل ورق

در اين مقاله به مشكلات عددي ناشي از انتخاب مختصات مناسب مدل مودال براي شركت در فرآيند كوپلينگ با رويكرد تجربي پرداخته مي‌شود. براي اين منظور ابتدا روش تركيب مودهاي مولفهها (CMS) سطح مشترك آزاد براي توضيح روش كوپلينگ با استفاده از داده‌هاي تجربي بيان مي‌شود. سپس خطاي عددي افزونگي مدل مودال شرح داده مي‌شود. در ادامه تجزيه مقدار تكين به عنوان يك ابزار رياضي قدرتمند براي تشخيص مختصات مناسب جهت شركت در فرآيند كوپلينگ مورد استفاده قرار گرفته است. همچنينيك الگوريتم انتخاب مختصات براي جلوگيري از بروز خطاي افزونگي مدل مودال معرفي شده است. در پايان ميزان تاثير اين روش‌ها و محدوديت‌هاي آن‌ها با استفاده از دو مدل پيوسته نوار باريك و ورق و يك مدل تجربي ورق سنجيده شده است. شايان ذكر است به‌كارگيري روش تجزيه مقدار تكين روي داده‌هاي تجربي مدل ورق با مود صلب در فعاليت‌هاي پيش از اين مشاهده نشده است. به علاوه مشكل افزونگي مدل مودال در ورق به خوبي نمايان است و مي‌توان تاثير روش‌هاي به كار گرفته شده را براي كاهش خطاي افزونگي مدل مودال مشاهده نمود

Numerical problems due to selection of proper modal coordinates which participate in coupling procedure with experimentally approach were discussed in this paper. For this purpose, free interface component mode synthesis (CMS) method is described as a coupling approach that utilizes experimentally data, firstly. Then, redundancy in modal model is expressed. Afterward, to recognize proper modal coordinates that required in coupling process, singular value decomposition is used as a powerful mathematical tool. In addition, to decrease the redundancy errors an algorithm is employed that eliminates extra degrees of freedom (DOFs). Finally, using two continues model (strip of sheet and plate) and one empirical plate model, the efficacy of these methods and their eliminations are estimated. Modal redundancy errors are evident well in plates and effects of methods which employed to decrease these errors can be observed, easily