مباني و شرايط استناد به دفاع امر آمر در حقوق جزاي بين الملل

Foundations and Conditions of Attribution to Superior Defense in International Criminal Law

در حقوق جزاي داخلي، پيروي از دستور غيرقانوني آمر، علي الاصول رافع مسووليت كيفري مامور نيست، مگر در شرايط استثنايي. در اين شرايط استثنايي نيز، صرف تبعيت از دستور غيرقانوني آمر، دفاع محسوب نشده، بلكه اين ادعا در صورتي كه متضمن اثبات عدم آگاهي به غيرقانوني بودن دستور آمر، اشتباه موضوعي و يا اكراه باشد، قابل استماع خواهد بود. محدوديت امكان استناد به امر غيرقانوني آمر، در حقوق جزاي بين‌الملل بيش از حقوق كيفري داخلي است. زيرا موضوع حقوق جزاي بين‌الملل، جرايم بين‌المللي است كه احساسات جامعه بشري را جريحه‌دار مي‌سازند. از اين رو در اكثر اين جرايم، به منظور تضمين حيات انسانهاي بي‌گناه، امكان استناد به امر غيرقانوني آمر به عنوان دفاع وجود ندارد و استناد به آن تنها در جنايات جنگي مجاز است. شرط پذيرش دفاع مذكور در جنايات جنگي نيز جهل به غيرقانوني بودن دستور آمر (اشتباه حكمي) است. بنابراين در فرض اثبات اطلاع متهم از غيرقانوني بودن دستور آمر، نمي‌توان به اين دفاع استنادكرد. بررسي مباني دفاع امر آمر و شرايطي كه به موجب آن مامور مي تواند به اين دفاع استناد كند، موضوع مقاله حاضر است.

In national criminal law, superior order is no excuse for subordinate, unless in some exceptional requirements proves that the executor has had a mistake of law, a mistake of fact, or has been under duress. In international criminal law, the possibility of attribution to this defense is more limited, because international crimes are the most serious types of crimes that concern the international community as a whole. Therefore, the defense of superior order is not attributable to international crimes, expect for war crimes, and for when subordinate proves that he could not understand the illegality of order.