راهكارهاي ارتقاي نقش دروس فني در توان حرفه اي فارغ التحصيلان كارشناسي معماري

The Strategies for Promoting the Role of Technical Courses in Professional Capabilities of Graduates of Architecture BS

مشاهده نواقص و معايب ساختاري و اجرايي معماري، اين پرسش را در ذهن متخصصان و همچنين عموم جامعه برانگيخته است كه چگونه مي توان كيفيت اجراي ساختمان ها را در ايران ارتقاداد. ازآنجاكه پاسخ به اين پرسش، داراي ابعاد مختلف آموزشي، حقوقي، اقتصادي و ... است، نگارندگان پژوهش حاضر با بررسي تجارب بيش از ده سال تدريس دروس فني در دانشگاه هنر اصفهان، نقش آموزش صحيح مهندسان را در ارتقاي كيفيت اجرايي معماري ارزيابي كرده اند. درادامه، به طور مشخص به بررسي پاسخ اين پرسش كه چگونه دروس فني مي توانند در افزايش توان حرفه اي فارغ التحصيلان تاثيرگذاشته و موجب بهبود كيفيت اجراي ساختمان ها شوند، پرداخته اند. در اين راستا، با مطالعه موردي روي يكي از توانايي هاي مورد انتظار از دانش آموختگان، آزموني فني براي سنجش نتيجه آموزش آنها برگزارشد و براي روشنترشدن سهم نظام آموزشي در معايب صنعت ساختمان، آزمون در كشور آلمان(دانشكده معماري دانشگاه فني برلين) كه از نظر كيفيت ساخت و ساز وضعيت متفاوتي نسبت به ايران دارد، تكرارشد و درنهايت، نتايج دو آزمون بررسي تطبيقي گرديد. فرايند آموزش نيز با تحليل سرفصل و روند ارايه درس و بهره گيري از يافته هاي روانشناسي شناخت گرا همچون آموزش موقعيت مند و نظام استاد و شاگردي و مقايسه با دو سيستم آموزشي متفاوت بررسي شد. پس از ارزيابي يك شاخص به عنوان نشانگري از ارتباط مناسب بين محيط آموزشي و جامعه حرفه اي؛ نظام آموزشي رشته پزشكي، مورد مطالعه قرارگرفته و مهم ترين علت هاي اين ارتباط موفق، استخراج، و راهكارهاي گسترش اين تجربه به آموزش معماري ارايه شده است. در پايان يافته هاي اين تحقيق در قالب سه راهكار بهره گيري از روش استاد و شاگردي شناختي، تاكيد بر يادگيري موقعيت مند و آموزش گروهي در بخش نتيجه گيري بيان شد.

The structural and operational defects of architecture have been turned into an obvious and noticeable issue for the experts and the public. This article explores more than ten years of experience in teaching courses at Art University of Isfahan and also refers to the role of correct training of engineers in promoting the operational quality of the architecture and especially seeks the answer of this question: how can technical courses increase the professional capabilities of graduates and consequently improve the quality of operating the buildings? In this regard, with the aid of case study on one of the expected abilities of the graduates, a technical test has been performed to assess the result of their education and in order to elucidate the role of educational system in defects of building industry, the test has been repeated in Germany (Architecture college of Berlin’s technical university) which has different conditions from Iran regarding the quality of construction. In addition, the process of education has been studied by analyzing the curriculum, the procedure of teaching courses, application of cognitive psychology issues like situation – based training, master and student system and its comparison with two different educational systems. After evaluating an index as an indication of appropriate relationship between educational environment and professional community, the educational system of medicine was studied and the most important reasons for this successful relationship were extracted and the strategies for extending such experience to architecture teaching were proposed. Finally, the findings of this research are given in conclusion section in the form of three strategies: applying the cognitive method of teacher–student, emphasis on a situation-based learning and group instruction.