غايت هستي در دين زرتشت و مقايسه آن با آموزه‌هاي قرآني

The Goal and Final End of Existence in Zoroastrian Religion and in Contrast with Quranic Teachings

باور به هدفمندي و سير به سوي مقصدي نهايي، يكي از مباني اصلي همه اديان الهي است. آييني كه زرتشت در حدود هفت قرن پيش از ميلاد عرضه داشت، همچون دين اسلام، از اديان توحيدي به شمار مي‌رود. اما گذشت زمان و عدم صيانت متون مقدس زرتشتي از دستكاري‌هاي انساني، تصور جدايي و بينونت ذاتي، ميان اين دو آيين را تقويت كرده است. اين مقاله، پس از واكاوي اصل و لوازم مهم مبدا و معاد در آيين زرتشت، با يافتن اشتراكات بسياري با اسلام منشاييت توحيدي آن را اثبات مي‌نمايد و قابليت انطباق آن دسته از تعاليم اصيل دين زرتشت را،‌ كه حكايت از جهان پس از مرگ و كيفيت آن مي‌كند، با تعاليم قرآني تاييد مي‌كند.

The attitude towards and belief in purposefulness and the journey towards final end are among the main principles of all divine religions. Like the Islam, the religion founded 7 centuries before christianity by Zoroaster ca is considered, a monotheistic religion. However, the passage of time and lack of due care to holy Zoroastrian texts against human manipulations have led to the inherent separation and differentiation between these two religions. Reanalyzing the basis and prerequisites of the origin and the resurrection in Zoroastrian faith and bringing out the various similarities between Islam and this religion, the present paper tries to prove the monotheistic nature of the origin of Zoroastrian faith and support the idea that the true Zoroastrian teachings concerning the world after death and its quality can conform with Quranic teachings.