تاملي بر رويكرد تبشيركاتوليكي در جوامع اسلامي

A Reflection on The Approach Of Catholic Annunciation (Missionary) in Islamic Societies

از زمان ظهور اسلام، مسيحيت فعاليت تبشيري خود را نسبت به مسلمانان، در اشكال متفاوتي انجام داده است. در اين زمينه، مي‌توان به رويكرد انفعالي، هجومي، فرهنگي و ديالوگي اشاره كرد. اين مقاله، با روش اسنادي ـ تحليلي و با هدف تبيين مواضع تبشيري واتيكان نگارش يافته، و به بررسي اين مدعا مي‌پردازد كه كليسا با رويكردهاي گوناگون به فعاليت تبشيري در جوامع اسلامي پرداخته‌ است. اين پژوهش، درنگي است كه مسير گفت‌وگوي بين‌الاديان، به‌ويژه اسلام و مسيحيت را حساس و پيچيده نشان مي‌دهد و موجب درك عميق از گفت‌وگو در قالب تبليغ و تبشير مي‌شود؛ نكته‌اي كه شايسته توجه دانشمندان، مجريان و سياست‌گذاران گفت‌‌وگو است.

Since the advent of Islam, Christianity has conducted its different missionary (annunciation) activities in relation to this religion. In this regard, we can refer to reactionary, assaulting, cultural and dialectical approaches. The present paper was conducted with the aim of elaborating on the missionary positions of Vatican, and investigates the claim that Church has used different approaches to conduct its missionary activities in Islamic societies. A documentary-analytical method is used in this research. It is a sort of intermission which shows that the process of dialog among religions, especially between Islam and Christianity, is a critical and complex process, and makes us to deeply understand this dialog in the form of propagation and missionary. This issue is of great importance for scholars, administrators and policy makers of this dialog.